We zijn allemaal weer thuis na een enerverende week new york. Gelukkig dat remco zijn charmes (en theoline haar zwangerschap) in de strijd gooide om bij een aardige dame vanuit de lange rij te mogen inchecken, anders waren wij waarschijnlijk een van de 40 achterblijvers geweest, want een chaos en 40 overboekingen. We mochten dus gelukkig mee. Vlucht supersnel gelukkig, want zo opgevouwen is toch niet alles na een marathon. Thuis de meiden weer gezien en twee vermoeide oppassende omas (dank!!!). De vlag hing uit en de champage was lekker.
Nog even terug naar de marathon zelf. Het was mooi, maar ook echt zwaar. Wist niet dat een paar km zo lang kon duren. De eerste 25 ging perfect,keurig samen met remco op ons 4.12 schema. Aangekomen in manhattan meteen welkom door onze enthousiaste supporters. Daarna werd het zwaarder, maar bij 35 werd het rap minder en laatste 2 km waren echt zwaar afzien, maar de finish gehaald in 4.22.59. Toch nog 20.000 lopers achter me! Helaas geen 4.15, heb nog een ultieme poging gewaagd, maar dat gaf alleen maar wat extra vertraging. Eigenlijk moet iedereen zijn/haar verdubbelaar laten staan, want alle 6 binnen gekomen. Joost uiteraard na al die keniaanse bloedtransfusies als eerste, michel met een topversnelling op het laatst nog ruim onder de 4 uur. Tom ondanks alle kwaaltjes net boven de 4. Remco was zo druk met het wel en wee van alle lopers (en vooral mij) dat hij er zelf last van kreeg, maar uiteraard wel gewoon zichzelf naar de finish knokte. Last maar zeker niet least marc, als 50 jarige debutant keurig net onder de 5 uur binnen. Kortom 6 toppers, ben trots op de andere 5 en op mezelf ook! De laatste kms gingen emotie, pijn en vreugde hand in hand (en dat bij een ajaxied). Ik hoop dat we een mooie start hebben gegeven aan de stichting en dat eric ergens trots op nicole en ons zat mee te kijken.
Dank aan theoline voor haar steun en het feit dat ze ondanks haar 35 weken zwanger mee was (en echt niet om te shoppen). Dank aan nicole voor de stichting ter ondersteuning van dit spontane initiatief van ruim een jaar geleden. Dank aan alle andere supporters. Dank aan marc, joost, goedings, tom (voor onze door de weekse loopjes) en remco (voor al zijn tips, trainingen, motivatie en steun). En uiteraard dank aan een iedereen die belangstelling toonde en natuurlijk aan alle gulle gevers!!
Het was een mooie ervaring. De schoenen gaan nu wel (even?) de kast in.
Groeten RJ
dinsdag 3 november 2009
maandag 2 november 2009
wow en au!
Jongens wat een feest was het gisteren. Wat een super mooie dag.
s'-morgens om 5:00 opstaan en het pak aantrekken. Alles ligt klaar, dus dat ging lekker snel.
Daarna afscheid van de volgers, een laatste teamfoto en dan de bus in naar de startplaats op Staten Island. In de bus wordt er flink gedold en de laatste tactieken worden doorgenomen: hoe te starten, welk schema, welk shirt (met of zonder shirt), wanneer drinken etc
Na de busrit worden we om 6:30 losgelaten in de 3 gekleurde startvakken (wij zaten in Oranje). Het regende lichtjes en aangezien we tot 9:40 moesten wachten op de start gingen samen zitten/liggen op de grond in de tent. Hier zaten natuurlijk meer lopers en we kwamen al snel aan de praat met 2 dames uit New Jersey en een aardige man uit Nashville, Tenessee. Al keuvelend komen we langzaam de tijd door. Af en toe staat iemand op om een ontbijtje te halen of wat te drinken. Een ander probeert te slapen of luister naar wat muziek.
Eindelijk is het 8:10 en gaan we onze finish tassen afgeven bij de UPS bussen en begeven we ons naar het startvak. Daar worden we opgesteld en het blijkt dat we in het 3:30 vak te zitten, oei geen pacers voor onze snelheid dus...
Na een half uurtje wachten gaan dan eindelijk de touwen ertussen uit en schuifelen we langzaam richting de startlijn. Daar met 10:000 anderen (de rest van de 40.000 moeten nog 20m wachten) wachten we op het startsein. Eerst klinkt het Amerikaans volkslied. Marc pinkt een traantje weg en ook Remco moet even extra slikken als hij de Joost de schouder om Marc heen ziet slaan. We realiseren ons dat dit het moment is waar we het voor doen en waar we zolang voor hebben getraind.
Dan klinkt het startschot en onder luid gezang "New York New York" passeren we de finish en gaan we de Verrazano Bridge op. Wow wat een gezicht is dat. Voor je 2x5 rijbanen vol met mensen, achter je dito en dan weet je dat het onderdek ook net zo vol is...ongelooflijk....
Op de brug maakt Remco nog wat foto's van de lopers en daarna splitst de groep zich op omdat ieder zijn eigen tempo gaat lopen. Tom en ik nemen de brug gemakkelijk en versnellen wat als we er afkomen. Beneden aan zijn we 10s voor op schema en we gaan ons doeltempo lopen. Dat lukt erg gemakkelijk - ook omdat er vanaf de brug toeschouwer in rijen dik aan beide zijden van het parcours staan. Jongens wat is dit gaaf! Iedereen staat te juichen en omdat wij onze namen op de shirts hebben geplakt worden we regelmatig aangemoedigd: "Go Tom"..."yeah Michel looking good"..."guys, you're doing great". Als je zo wordt aangemoedigd is het erg moeilijk om je in te houden en een rustig tempo te lopen...wow wat een kick geeft dat.
De volgende 10-15km gaan voorspoedig, een mooi vlak tempo ondanks het glooiende stadse parkcours. We lopen door Brooklyn en gaan naar Queens. Iedere mile staan er wel 50 vrijwilligers die Gatorade of Water aanbieden. Dat is erg makkelijk want dit zorgt ervoor dat je niet alles zelf hoeft mee te nemen.
Dan richting de Bronx op zoek naar mile 13.1 (oftewel halfway). Bij de 2e brug, de meest steile, schiet bij mij de kramp in de rechter kuit. Tom roept dat ik moet stretchen en ontspannen doorlopen. Dat lukt en op de 3e brug (de Queensboro bridge) loop ik het er uit en kan ik zodanig versnellen dat we nog wat tijd goedmaken. Dan komen we bij 16 mile op 1st avenue in Manhattan bij het meeting point. Hier staan alle volgers van Krooder en zien we ook onze begeleiders. Niek geeft ons de extra bars/gels en dan nog even info uitwisselen over Joost (die loopt op 3:35 schema - cool!). Snel lopen we verder de 1st avenue op en heb ik het toch even zwaar. Ik besluit mijn muziek op te zetten en met te focussen op het ontspannen lopen. Even twijfel ik of ik niet te hard gestart ben, maar besluit toch het tempo van Tom (die zich tot Haas ontpopte) te blijven volgen. Gelukkig begin ik gaandeweg me beter te voelen en het gaat me goed af om rond de 5:35 per km te lopen (dit is net onder de 4 uur). Bij Mile 20 realiseer ik me dat het nog maar 7-8 km is en ik weet dat ik het kan halen. Snel neem ik nog de laatste gels tot mij - om te voorkomen dat ik de hongerklop krijg in de laatste 5km. Tom geeft aan dat hij het zwaar heeft en kramp krijgt in boven en onderbenen. Gezien zijn eerdere ziekte deze week en het getob met de te grote schoenen in de afgelopen weken is het eigenlijk een klein wondertje hoe goed hij loopt. We besluiten om niet verder te versnellen en gewoon 5:35 te blijven lopen.
Na de volgende 2-3 miles, op 5th Avenue loopt Tom niet meer achter me en ik zie hem ook niet. Ik kijk op mijn horloge en zie dat de tijd <4 uur er nog inzit en besluit om aan te zitten. Ik voel me goed.
Het laatste stuk op 5th avenue is killing. Bergop zie ik een flink aantal mensen inhouden en gaan wandelen. Dit is wat je noemt een echte muur....wat dat doet pijn. Ik ben bang dat mijn kuit opspeelt maar dat is gebeurt niet en weer zet ik aan. Ik loop nu 5:15 per km en zo kom in in Central Park.
Nog 2km te gaan en ik zet mijn iPod door naar de laatste 2 finish nummers...Nog een paar heuveltjes en ik ziet het 26Mile bord. (achteraf hoor ik dat Niek hier met 20 Amerikanen mij heeft geroepen, maar ik was helemaal in trance). Al sprintend pak ik de laatste meters op het nummer "maak me gek".
Dan zie ik de finish lijn, ik krijg kippenvel en kijk naar boven....Eric deze is voor jou! Nog snel even vooruitkijken om te voorkomen dat ik tegen het hek loop en dan afdrukken.....snel kijken......YES 3:56:33!!! Gelukt!!! Spontaan springen de tranen in mijn ogen en terwijl ik uithijg komen de emoties los. Sommige EHBO-ers vragen of het gaat en lachend zeg ik hen dat het goed gaat. "Michel, you did great" is wat ze zeggen.
Na een paar minuten komt Tom aan en we lopen samen door het ellenlange eindvak alvorens we onze finishbag krijgen. Hier en daar zien we mensen die er niet zo goed aan toe zijn, maar overal is EHBO bij aanwezig. Aangezien we het koud hebben lopen we gelijk door naar het hotel. Al snel komen ook Niek en Ingrid aan. Het blijkt dat iedereen gefinished is en dat sommigen wel flink hebben moeten afzien. jongens wat zijn we trots op elkaar....het bier aan de hotel bar vloeit rijkelijk en al snel is de bar door zijn Budweisers heen. Remco en RJ laten dit kleine bachnaliaatje even passeren en doen een welverdiende herstelsnurk.
's-avonds bij het diner met z'n allen komen de verhalen los en proberen we allemaal ons mooiste moment van de dag te beschrijven. Wow wat is dat inspirerend om te horen. We genieten van ons italiaans diner en realiseren dat het strenge trainingsregime erop zit. Lekker, doe nog maar een biertje als toetje.
De dag erna.. AU wat zijn de spieren stijf en pijnlijk. De meeste pijn in mijn rechterkuit. Vanmorgen zijn Tom en ik om 7:00 opgestaan om even wat te fietsen in de fitness room. Zo kunnen we de benen wat schoonmaken. Als we op onze fietsen kruipen zit er een dame in de gele trui tussen ons: Leontien van Moorsel. Erg leuk was dat. Zij had ook de Marathon gelopen en zat nu ook uit te fietsen. We kregen een spoedcursus recovery en we zaten lekker kletsen toen ook Joost en Marc binnen kwamen. Zij namen onze plekken over.
Tijdens het omkleden kwam Martien de NY Times brengen met daarin 10 pagina's met uitslagen. Natuurlijk stonden we er in! De maandag werd vervolgens door iedereen anders ingevuld. De een bleef nog even liggen op de hotelkamer en de ander ging nog even voor de laatste shop acties. Ik hoorde bij de 2e categorie.
Nu zitten we in de hotel lobby te wachten op de transfer naar het vliegtuig. Bijna zit onze reis er op. De queeste is vervuld en nog even en het gezelschap gaat uiteen. Ik mijmer nog even over gisteren en er schieten me 2 inspirerende teksten te binnen:
"pain is temporary - fame is forever" en "hello finish line - goodbye old me
Michel
s'-morgens om 5:00 opstaan en het pak aantrekken. Alles ligt klaar, dus dat ging lekker snel.
Daarna afscheid van de volgers, een laatste teamfoto en dan de bus in naar de startplaats op Staten Island. In de bus wordt er flink gedold en de laatste tactieken worden doorgenomen: hoe te starten, welk schema, welk shirt (met of zonder shirt), wanneer drinken etc
Na de busrit worden we om 6:30 losgelaten in de 3 gekleurde startvakken (wij zaten in Oranje). Het regende lichtjes en aangezien we tot 9:40 moesten wachten op de start gingen samen zitten/liggen op de grond in de tent. Hier zaten natuurlijk meer lopers en we kwamen al snel aan de praat met 2 dames uit New Jersey en een aardige man uit Nashville, Tenessee. Al keuvelend komen we langzaam de tijd door. Af en toe staat iemand op om een ontbijtje te halen of wat te drinken. Een ander probeert te slapen of luister naar wat muziek.
Eindelijk is het 8:10 en gaan we onze finish tassen afgeven bij de UPS bussen en begeven we ons naar het startvak. Daar worden we opgesteld en het blijkt dat we in het 3:30 vak te zitten, oei geen pacers voor onze snelheid dus...
Na een half uurtje wachten gaan dan eindelijk de touwen ertussen uit en schuifelen we langzaam richting de startlijn. Daar met 10:000 anderen (de rest van de 40.000 moeten nog 20m wachten) wachten we op het startsein. Eerst klinkt het Amerikaans volkslied. Marc pinkt een traantje weg en ook Remco moet even extra slikken als hij de Joost de schouder om Marc heen ziet slaan. We realiseren ons dat dit het moment is waar we het voor doen en waar we zolang voor hebben getraind.
Dan klinkt het startschot en onder luid gezang "New York New York" passeren we de finish en gaan we de Verrazano Bridge op. Wow wat een gezicht is dat. Voor je 2x5 rijbanen vol met mensen, achter je dito en dan weet je dat het onderdek ook net zo vol is...ongelooflijk....
Op de brug maakt Remco nog wat foto's van de lopers en daarna splitst de groep zich op omdat ieder zijn eigen tempo gaat lopen. Tom en ik nemen de brug gemakkelijk en versnellen wat als we er afkomen. Beneden aan zijn we 10s voor op schema en we gaan ons doeltempo lopen. Dat lukt erg gemakkelijk - ook omdat er vanaf de brug toeschouwer in rijen dik aan beide zijden van het parcours staan. Jongens wat is dit gaaf! Iedereen staat te juichen en omdat wij onze namen op de shirts hebben geplakt worden we regelmatig aangemoedigd: "Go Tom"..."yeah Michel looking good"..."guys, you're doing great". Als je zo wordt aangemoedigd is het erg moeilijk om je in te houden en een rustig tempo te lopen...wow wat een kick geeft dat.
De volgende 10-15km gaan voorspoedig, een mooi vlak tempo ondanks het glooiende stadse parkcours. We lopen door Brooklyn en gaan naar Queens. Iedere mile staan er wel 50 vrijwilligers die Gatorade of Water aanbieden. Dat is erg makkelijk want dit zorgt ervoor dat je niet alles zelf hoeft mee te nemen.
Dan richting de Bronx op zoek naar mile 13.1 (oftewel halfway). Bij de 2e brug, de meest steile, schiet bij mij de kramp in de rechter kuit. Tom roept dat ik moet stretchen en ontspannen doorlopen. Dat lukt en op de 3e brug (de Queensboro bridge) loop ik het er uit en kan ik zodanig versnellen dat we nog wat tijd goedmaken. Dan komen we bij 16 mile op 1st avenue in Manhattan bij het meeting point. Hier staan alle volgers van Krooder en zien we ook onze begeleiders. Niek geeft ons de extra bars/gels en dan nog even info uitwisselen over Joost (die loopt op 3:35 schema - cool!). Snel lopen we verder de 1st avenue op en heb ik het toch even zwaar. Ik besluit mijn muziek op te zetten en met te focussen op het ontspannen lopen. Even twijfel ik of ik niet te hard gestart ben, maar besluit toch het tempo van Tom (die zich tot Haas ontpopte) te blijven volgen. Gelukkig begin ik gaandeweg me beter te voelen en het gaat me goed af om rond de 5:35 per km te lopen (dit is net onder de 4 uur). Bij Mile 20 realiseer ik me dat het nog maar 7-8 km is en ik weet dat ik het kan halen. Snel neem ik nog de laatste gels tot mij - om te voorkomen dat ik de hongerklop krijg in de laatste 5km. Tom geeft aan dat hij het zwaar heeft en kramp krijgt in boven en onderbenen. Gezien zijn eerdere ziekte deze week en het getob met de te grote schoenen in de afgelopen weken is het eigenlijk een klein wondertje hoe goed hij loopt. We besluiten om niet verder te versnellen en gewoon 5:35 te blijven lopen.
Na de volgende 2-3 miles, op 5th Avenue loopt Tom niet meer achter me en ik zie hem ook niet. Ik kijk op mijn horloge en zie dat de tijd <4 uur er nog inzit en besluit om aan te zitten. Ik voel me goed.
Het laatste stuk op 5th avenue is killing. Bergop zie ik een flink aantal mensen inhouden en gaan wandelen. Dit is wat je noemt een echte muur....wat dat doet pijn. Ik ben bang dat mijn kuit opspeelt maar dat is gebeurt niet en weer zet ik aan. Ik loop nu 5:15 per km en zo kom in in Central Park.
Nog 2km te gaan en ik zet mijn iPod door naar de laatste 2 finish nummers...Nog een paar heuveltjes en ik ziet het 26Mile bord. (achteraf hoor ik dat Niek hier met 20 Amerikanen mij heeft geroepen, maar ik was helemaal in trance). Al sprintend pak ik de laatste meters op het nummer "maak me gek".
Dan zie ik de finish lijn, ik krijg kippenvel en kijk naar boven....Eric deze is voor jou! Nog snel even vooruitkijken om te voorkomen dat ik tegen het hek loop en dan afdrukken.....snel kijken......YES 3:56:33!!! Gelukt!!! Spontaan springen de tranen in mijn ogen en terwijl ik uithijg komen de emoties los. Sommige EHBO-ers vragen of het gaat en lachend zeg ik hen dat het goed gaat. "Michel, you did great" is wat ze zeggen.
Na een paar minuten komt Tom aan en we lopen samen door het ellenlange eindvak alvorens we onze finishbag krijgen. Hier en daar zien we mensen die er niet zo goed aan toe zijn, maar overal is EHBO bij aanwezig. Aangezien we het koud hebben lopen we gelijk door naar het hotel. Al snel komen ook Niek en Ingrid aan. Het blijkt dat iedereen gefinished is en dat sommigen wel flink hebben moeten afzien. jongens wat zijn we trots op elkaar....het bier aan de hotel bar vloeit rijkelijk en al snel is de bar door zijn Budweisers heen. Remco en RJ laten dit kleine bachnaliaatje even passeren en doen een welverdiende herstelsnurk.
's-avonds bij het diner met z'n allen komen de verhalen los en proberen we allemaal ons mooiste moment van de dag te beschrijven. Wow wat is dat inspirerend om te horen. We genieten van ons italiaans diner en realiseren dat het strenge trainingsregime erop zit. Lekker, doe nog maar een biertje als toetje.
De dag erna.. AU wat zijn de spieren stijf en pijnlijk. De meeste pijn in mijn rechterkuit. Vanmorgen zijn Tom en ik om 7:00 opgestaan om even wat te fietsen in de fitness room. Zo kunnen we de benen wat schoonmaken. Als we op onze fietsen kruipen zit er een dame in de gele trui tussen ons: Leontien van Moorsel. Erg leuk was dat. Zij had ook de Marathon gelopen en zat nu ook uit te fietsen. We kregen een spoedcursus recovery en we zaten lekker kletsen toen ook Joost en Marc binnen kwamen. Zij namen onze plekken over.
Tijdens het omkleden kwam Martien de NY Times brengen met daarin 10 pagina's met uitslagen. Natuurlijk stonden we er in! De maandag werd vervolgens door iedereen anders ingevuld. De een bleef nog even liggen op de hotelkamer en de ander ging nog even voor de laatste shop acties. Ik hoorde bij de 2e categorie.
Nu zitten we in de hotel lobby te wachten op de transfer naar het vliegtuig. Bijna zit onze reis er op. De queeste is vervuld en nog even en het gezelschap gaat uiteen. Ik mijmer nog even over gisteren en er schieten me 2 inspirerende teksten te binnen:
"pain is temporary - fame is forever" en "hello finish line - goodbye old me
Michel
What a difference a day made...
24 little hours. Alles hebben ze gegeven het team van Unlimited dreams en ik heb vandaag genoten. Genoten van het feit dat Joost natuurlijk als snelste (H)Maas bij het Meet en Greet point was en als eerste over de finish komt in 3.48. Dat Michel en Tom als roommates samen lopen en binnen de VIER uur finishen, Robert Jan diep gaat maar wel nog naar me kan zwaaien bij de 26 miles. Remco een goede race loopt en door stekkert tot 4.25 en Marc zijn marathon binnen de vijf uur afrond.
Het was een emotionele dag maar desondanks een mooie dag, lieve lopers sometimes it snows in april but sometimes the sun shines in november!
Bedankt voor jullie inzet en prestaties, ik ben trots op jullie en heb genoten en vergeet niet:
The difference are you!
Het was een emotionele dag maar desondanks een mooie dag, lieve lopers sometimes it snows in april but sometimes the sun shines in november!
Bedankt voor jullie inzet en prestaties, ik ben trots op jullie en heb genoten en vergeet niet:
The difference are you!
zondag 1 november 2009
Wat een dag!
Wat een dag. Als supportersgroep stonden wij om half 11, onder t genot van een stevige liveband, alle nederlandse lopers, of alle lopers die maar iets nederlands leken uit te stralen, aan te moedigen 26 km na de start.het weer zat mee en de sfeer en entourage schept een enorme band en geeft een echte kick onderling als supporters. Een voor een kwamen onze kanjers voorbij, allen nagenoeg geheel fris en fruitig.Vervolgens hurry up naar central park.de groep is inmiddels opgesplitst en Carolien en ik worden door een halve gare bejaarde taxichauffeur midden in central park gedropt waar we een superplek hebben en toevallig net RJ en Rem zien passeren. Ze zien er heel moe uit en hebben t op zijn zachts gezegd erg zwaar, ze gaan tot t uiterste dat is heel duidelijk, maar wat goed dat ze er bijna zijn. Daarna snel richting uitgang alwaar we de ene naar de andere loper moe en afgepeigerd central park uit zien komen.
Inmiddels zijn we een paar uur verder en kijk ik heel trots naast me en zie daar mijn kanjer RJ slapend onder de dekens.Wat zat hij stuk na de finish, kapotgelopen.Het was heftig, zeer emotioneel en deed gewoon ontzettend veel pijn.Wat een enorme prestatie van alle lopers, petje af en supertrots!!!Het doel is bereikt, echt gaaf.
Wat een dag.
Inmiddels zijn we een paar uur verder en kijk ik heel trots naast me en zie daar mijn kanjer RJ slapend onder de dekens.Wat zat hij stuk na de finish, kapotgelopen.Het was heftig, zeer emotioneel en deed gewoon ontzettend veel pijn.Wat een enorme prestatie van alle lopers, petje af en supertrots!!!Het doel is bereikt, echt gaaf.
Wat een dag.
Allemaal gefinished!!!!!
Wat een spannende dag ook hier in Den Haag..
Dat tijdverschil; is het nu 5 of 6 uur? De start gekeken op Eurosport, eerst de dames, daarna de rolstoelen en dan de heren.... Ook beelden van de vele duizenden die staan te wachten om te mogen starten.. Toch gaan speuren of ik iemand van jullie op TV zie (onbegonnen werk natuurlijk, maar je weet nooit). Ik merk dat ik zenuwachtig begin te worden hier in Den Haag op de bank.. Zal het met iedereen goed gaan?
Om half zeven komt er een bericht van Nicole; "Tom en Mies net gezien, lopen goed op schema. Rond de vier, hier gigantisch feest!" Na dit bericht ben ik er wel van overtuigd dat het goed gaat komen met de lopers!!
Telefoon om 21.15 uur; Tom zie in in display... En.... Gehaald!! Rond de 4 uur! Heel erg knap!! Trots zijn wij hier! Michel en Joost zijn al binnen. Van Robert-Jan, Remco en Marc weet hij het nog niet. Na gezegd te hebben maar goed te feesten en de nodige biertjes te nuttigen, kruip ik achter de pc en ga zoeken op de site van de marathon. En wat blijkt: Iedereen gefinished!!!
Allemaal heel erg gefeliciteerd, jullie hebben een topprestatie geleverd!!! En de supporters natuurlijk ook! Niek bedankt voor het aanmoedigen van Tom namens mij!
Dat tijdverschil; is het nu 5 of 6 uur? De start gekeken op Eurosport, eerst de dames, daarna de rolstoelen en dan de heren.... Ook beelden van de vele duizenden die staan te wachten om te mogen starten.. Toch gaan speuren of ik iemand van jullie op TV zie (onbegonnen werk natuurlijk, maar je weet nooit). Ik merk dat ik zenuwachtig begin te worden hier in Den Haag op de bank.. Zal het met iedereen goed gaan?
Om half zeven komt er een bericht van Nicole; "Tom en Mies net gezien, lopen goed op schema. Rond de vier, hier gigantisch feest!" Na dit bericht ben ik er wel van overtuigd dat het goed gaat komen met de lopers!!
Telefoon om 21.15 uur; Tom zie in in display... En.... Gehaald!! Rond de 4 uur! Heel erg knap!! Trots zijn wij hier! Michel en Joost zijn al binnen. Van Robert-Jan, Remco en Marc weet hij het nog niet. Na gezegd te hebben maar goed te feesten en de nodige biertjes te nuttigen, kruip ik achter de pc en ga zoeken op de site van de marathon. En wat blijkt: Iedereen gefinished!!!
Allemaal heel erg gefeliciteerd, jullie hebben een topprestatie geleverd!!! En de supporters natuurlijk ook! Niek bedankt voor het aanmoedigen van Tom namens mij!
BRAVO!
Met veel spanning in onze buik en enthousiasme zitten we te kijken naar de internetpagina waarop de tussentijden verschijnen. Vanachter het scherm roepen we iedereen toe als aanmoediging. Een voor een zien we de helden finishen. Wat een prestatie van jullie. Wat zal er door jullie heengaan? We kunnen het nauwelijks voorstellen. Nieuwsgierig zijn we naar de verhalen. Van harte gefeliciteerd!
aftellen
Het is 9.10 plaatselijke tijd, over een half uur gaat t echt gebeuren. Ik ben nerveus, onze baby in mijn buik maakt overuren en voelt dus ook wel dat er iets spannend staat te gebeuren, voor RJ omdat hij eigenlijk te geblesseerd is om te starten en ik heel benieuwd ben hoe het hem zal vergaan, voor Nicole en de reden waarvoor we hier zijn, een mooie gedachte, en tot slot voor alle lopers omdat het toch echt wel een pittig loopje is. Ik ga met de supporters ontbijten en ze dan naar de finish schreeuwen, geheel met alle oranje vlaggen ed.ik ben er klaar voor.
Den Haag, Zondag 1 november 14.30 uur
Slecht weer in Den Haag, ik las dat het in New York nu gelukkig wel goed weer is...
Als ik me niet vergis in de uren, is het nog een uur tot de start. De lopers staan al wel een tijd op Staten Island.. Via deze weg willen Coen en ik laten weten dat we aan jullie denken, we gaan zo voor Eurosport zitten, we doen net of we er bij zijn en moedigen jullie heel hard aan!!!
Heel veel succes allemaal, ook de live-supporters!!!!
Slecht weer in Den Haag, ik las dat het in New York nu gelukkig wel goed weer is...
Als ik me niet vergis in de uren, is het nog een uur tot de start. De lopers staan al wel een tijd op Staten Island.. Via deze weg willen Coen en ik laten weten dat we aan jullie denken, we gaan zo voor Eurosport zitten, we doen net of we er bij zijn en moedigen jullie heel hard aan!!!
Heel veel succes allemaal, ook de live-supporters!!!!
Klaar voor de start.........
New York bruist dag en nacht. Het is half zes in de ochtend, de Halloween party people kijken een beetje raar op als ze het hotel binnen lopen. De lobby staat vol met dames en heren in strakke pakjes, komen zij ook massaal terug van een Halloween feestje? Deze vrouwen en mannen staan klaar om zich te begeven naar Fort Wadsworth op Staten Island, supporters worden helaas niet toegestaan op het startterrein en blijven achter bij het hotel.
Over een half uur 7.00 locale tijd, zal de Verrazano-Narrows Bridge worden gesloten voor al het verkeer, om zo de brug klaar te maken voor de marathon.
Het lange wachten is begonnen, samen met 42.000 andere deelnemers zullen ook onze lopers via de Final Check-in, op het immense terrein moeten gaan wachten. Op het terrein staan een aantal tenten en er zijn meer dan 1500 toiletcabines (de heren wanen zich weer terug in hun studententijd, gezellig 1 wc delen met je 28 huisgenoten), er is muziek (voor de pre-marathon warming-up) en men kan gaan rusten (neem wel een krantje of wat plastic mee tegen het vochtige gras was het advies).
Wachten tot het zover is, wachten op het moment dat ze naar de startvakken kunnen lopen. In drie waves zullen de marathon lopers vertrekken. Onze lopers vertrekken in de eerste wave om 9.40 uur. En van klaar voor de start af is dan weinig te merken, ze zullen de eerste meters met name wandelend afleggen. Na het startschot komen pas na 3.5 km en na ruim 6 km alle startlijnen bij elkaar, het is namelijk logistiek niet mogelijk om 42.000 mensen dezelfde route te laten lopen. Zoals bij iedere wedstrijd komt er pas na 5 kilomater een beetje ruimte in het lopersveld. Met deze drie zogenaamde corrals (herkenbaar aan verschillende kleuren) komt er direct wat meer ruimte in het lopersveld. De tweede wave vertrekt om 10 uur en de derde om 10.20, als je een indruk wil krijgen hoe dit er nu uitziet kijk dan even op de unlimited dreams video...
Ik ga me voorbreiden op mijn taak als supporter. Het is een warm gevoel dat zoveel mensen in Nederland met ons meeleven en ik hoor jullie aanmoedigingen. Ook weet ik zeker dat Eric vandaag aanwezig is, om samen met mij te genieten van dit waanzinnige evenement.
Go runners Go!
Over een half uur 7.00 locale tijd, zal de Verrazano-Narrows Bridge worden gesloten voor al het verkeer, om zo de brug klaar te maken voor de marathon.
Het lange wachten is begonnen, samen met 42.000 andere deelnemers zullen ook onze lopers via de Final Check-in, op het immense terrein moeten gaan wachten. Op het terrein staan een aantal tenten en er zijn meer dan 1500 toiletcabines (de heren wanen zich weer terug in hun studententijd, gezellig 1 wc delen met je 28 huisgenoten), er is muziek (voor de pre-marathon warming-up) en men kan gaan rusten (neem wel een krantje of wat plastic mee tegen het vochtige gras was het advies).
Wachten tot het zover is, wachten op het moment dat ze naar de startvakken kunnen lopen. In drie waves zullen de marathon lopers vertrekken. Onze lopers vertrekken in de eerste wave om 9.40 uur. En van klaar voor de start af is dan weinig te merken, ze zullen de eerste meters met name wandelend afleggen. Na het startschot komen pas na 3.5 km en na ruim 6 km alle startlijnen bij elkaar, het is namelijk logistiek niet mogelijk om 42.000 mensen dezelfde route te laten lopen. Zoals bij iedere wedstrijd komt er pas na 5 kilomater een beetje ruimte in het lopersveld. Met deze drie zogenaamde corrals (herkenbaar aan verschillende kleuren) komt er direct wat meer ruimte in het lopersveld. De tweede wave vertrekt om 10 uur en de derde om 10.20, als je een indruk wil krijgen hoe dit er nu uitziet kijk dan even op de unlimited dreams video...
Ik ga me voorbreiden op mijn taak als supporter. Het is een warm gevoel dat zoveel mensen in Nederland met ons meeleven en ik hoor jullie aanmoedigingen. Ook weet ik zeker dat Eric vandaag aanwezig is, om samen met mij te genieten van dit waanzinnige evenement.
Go runners Go!
1 november...
'normaal' is dit alleen de dag waarop mijn moeder jarig is.
Nu weet ik dat het Allerzielen is en dat de marathon van NY wordt gelopen.
En dus denk ik aan Eric. Het is mooi dat aan de overkant van de oceaan zijn broers en enkele van zijn vrienden de marathon lopen om geld in te zamelen voor de stichting unlimited dreams. Met de stichting willen we jongeren een steuntje in de rug geven bij het verwezenlijken van hun droom. Indien het team sneller loopt dan 4:15 uur - een bijna onmogelijke opgave - kunnen meer dromen een stap dichterbij komen. Dus heren zet 'm op!
Nu weet ik dat het Allerzielen is en dat de marathon van NY wordt gelopen.
En dus denk ik aan Eric. Het is mooi dat aan de overkant van de oceaan zijn broers en enkele van zijn vrienden de marathon lopen om geld in te zamelen voor de stichting unlimited dreams. Met de stichting willen we jongeren een steuntje in de rug geven bij het verwezenlijken van hun droom. Indien het team sneller loopt dan 4:15 uur - een bijna onmogelijke opgave - kunnen meer dromen een stap dichterbij komen. Dus heren zet 'm op!
Here is the captain speaking
Zaterdag 31 november, de dag voor de marathon stond in het teken van rusten, eten en mentale voorbereiding.
Vragen als hoe laat staan we op, zal ik toch maar een jas gaan halen want het druppelt een beetje, zullen we het raam van de slaapkamer maar dicht doen in verband met het lawaai en de tocht; zal ik mijn oranje veters die eigenlijk iets te lang zijn toch maar niet in mijn schoenen doen, waar zal ik de D-tag plaatsen op mijn schoenen, hoeveel eten (vieze zoete gel..) en drinken moeten we meenemen voor onderweg, ga ik op de queensbridge via de linkerkant over de matten lopen (eronder zitten stalen roosters) of in het midden over het asfalt en met welk nummer op de I-pod kom ik over de finish? Eric zou hebben genoten van deze strategische vragen en met name zou hij ervoor hebben gezorgd dat er af en toe heerlijke verwarring zou zijn. Van de voorbereidingen rondom een halve marathon genoot hij het meest door zijn medelopers af en toe een beetje op het verkeerde been te zetten en dan met een serieus gezicht maar wel met pretogen de reactie af te wachten. Gelukkig heb ik de afgelopen dagen gemerkt dat de heren van het dreamteam geheel in de geest van Eric elkaar scherp houden. Aan de voorbereidingen zal het morgen dus niet liggen.
De weersvoorspelling is erg goed: zonnig en ongeveer 14 graden. Terwijl het deze avond nog heeft geregend, lijkt het dat de lopers morgen alleen nat zullen worden van het zweet en niet van de regen.
De stad New York is er ook klaar voor. Ik ben vanochtend naar de finish area geweest en dat zag er indrukwekkend uit. Alle New Yorkers zijn trots dat er zoveel deelnemers vanuit de hele wereld naar hun stad komen om de marathon te lopen. In winkels krijg je korting als ze horen dat je voor de marathon in New York bent (bij deze een gratis tip voor alle shoppers onder ons) en de hele stad is in het oranje gehuld.
Tenslotte zijn ook de supporters deze dagen klaar gestoomd voor de race. De laatste afspraken zijn gemaakt, waar we moeten staan, met hoeveel bananen, repen, sqeezers... De tijden worden gevolgd via de Atlete Alert (helaas niet meer mogelijk om aan te melden omdat het vol is) zodat de supporters op het juiste tijdstip kunnen aanmoedigen, verzorgen, waven, gillen, joelen en natuurlijk ook fotograferen. En na de marathon begint het pamperen weer opnieuw, Marij, Ingrid, Theoline en Caroline hebben morgen een zwaar taak te verrichten (Vanessa en Sacha, ik zal trachten Tom en Michel een beetje te ondersteunen in hun run). De supporters zijn goed in vorm. Zo zijn de juiste laarzen aangeschaft, de toeters en bellen getest en de spandoeken (eigenlijk zijn het aanmoedigingsborden) liggen klaar.
Rest mij nog de lopers een goede nachtrust toe te wensen zodat ze fit aan de start kunnen verschijnen. Robert Jan, Michel, Remco, Tom, Joost en Marc morgen heel veel succes, goede benen en rust in de kop.
En als er dan toch een moment komt dat jullie eventjes stuk zitten een kleine tip van de prof. “Wanneer een leeuw jaagt op een antilope, kijkt hij niet achterom. Hij moet eten.”
– Robert Cheruiyot
Vragen als hoe laat staan we op, zal ik toch maar een jas gaan halen want het druppelt een beetje, zullen we het raam van de slaapkamer maar dicht doen in verband met het lawaai en de tocht; zal ik mijn oranje veters die eigenlijk iets te lang zijn toch maar niet in mijn schoenen doen, waar zal ik de D-tag plaatsen op mijn schoenen, hoeveel eten (vieze zoete gel..) en drinken moeten we meenemen voor onderweg, ga ik op de queensbridge via de linkerkant over de matten lopen (eronder zitten stalen roosters) of in het midden over het asfalt en met welk nummer op de I-pod kom ik over de finish? Eric zou hebben genoten van deze strategische vragen en met name zou hij ervoor hebben gezorgd dat er af en toe heerlijke verwarring zou zijn. Van de voorbereidingen rondom een halve marathon genoot hij het meest door zijn medelopers af en toe een beetje op het verkeerde been te zetten en dan met een serieus gezicht maar wel met pretogen de reactie af te wachten. Gelukkig heb ik de afgelopen dagen gemerkt dat de heren van het dreamteam geheel in de geest van Eric elkaar scherp houden. Aan de voorbereidingen zal het morgen dus niet liggen.
De weersvoorspelling is erg goed: zonnig en ongeveer 14 graden. Terwijl het deze avond nog heeft geregend, lijkt het dat de lopers morgen alleen nat zullen worden van het zweet en niet van de regen.
De stad New York is er ook klaar voor. Ik ben vanochtend naar de finish area geweest en dat zag er indrukwekkend uit. Alle New Yorkers zijn trots dat er zoveel deelnemers vanuit de hele wereld naar hun stad komen om de marathon te lopen. In winkels krijg je korting als ze horen dat je voor de marathon in New York bent (bij deze een gratis tip voor alle shoppers onder ons) en de hele stad is in het oranje gehuld.
Tenslotte zijn ook de supporters deze dagen klaar gestoomd voor de race. De laatste afspraken zijn gemaakt, waar we moeten staan, met hoeveel bananen, repen, sqeezers... De tijden worden gevolgd via de Atlete Alert (helaas niet meer mogelijk om aan te melden omdat het vol is) zodat de supporters op het juiste tijdstip kunnen aanmoedigen, verzorgen, waven, gillen, joelen en natuurlijk ook fotograferen. En na de marathon begint het pamperen weer opnieuw, Marij, Ingrid, Theoline en Caroline hebben morgen een zwaar taak te verrichten (Vanessa en Sacha, ik zal trachten Tom en Michel een beetje te ondersteunen in hun run). De supporters zijn goed in vorm. Zo zijn de juiste laarzen aangeschaft, de toeters en bellen getest en de spandoeken (eigenlijk zijn het aanmoedigingsborden) liggen klaar.
Rest mij nog de lopers een goede nachtrust toe te wensen zodat ze fit aan de start kunnen verschijnen. Robert Jan, Michel, Remco, Tom, Joost en Marc morgen heel veel succes, goede benen en rust in de kop.
En als er dan toch een moment komt dat jullie eventjes stuk zitten een kleine tip van de prof. “Wanneer een leeuw jaagt op een antilope, kijkt hij niet achterom. Hij moet eten.”
– Robert Cheruiyot
Nog 13u en 40min....
Met pijn in de buik schrijf ik mijn blog entry. Geen spanning als in "zenuwachtig" maar meer spanning op de maag. Zojuist hebben loopmaat Tom en ik namelijk een grote portie pasta naar binnengewerkt. Daarmee is onze stapelfase officieel beeindigd en begint het aftellen.
Vanmorgen hebben we nog even de stramheid uit de benen gelopen. Niet runnen maar gewoon joggen, even licht in het zweet dus. Ook even de officiele loop-broek uitgeprobeerd, met name of het unlimited-dreams embleem op ons derriere goed uitkomt. Gezien het aantal vrouwen dat verlekkerd omkeek ga ik ervan uit dat dat snor zit.
Daarna nog even de laatste shop-acties uitgevoerd en stukje 5th avenue gedaan met als resultaat een leuke horloge set voor de dochter, 2 Lonely planets en een inspirend boek van Soygal Rinpoche dat al een tijdje op mijn verlanglijst staat.
Aan het eind van de middag hebben we nog even een lekkere tussen-snurk gedaan en daarna kwam onze personal inspirator & verzorgster Niek met de pasta-penne a bolognaise.
Terwijl ik dit schrijf kijken we nog even naar de video van het parkoer, zodat we weten waar de volg-crew ons staat op te wachten (bij mile 16, na de brooklyn bridge, 3x links aan het begin van de 1st Avenue). Het filmpje duurt 7m 20, maar het komt aardig binnen. Die 42 km lijken toch wel erg lang. Enfin....
Morgenochtend gaan we om 5:00 opstaan met de klok 1 uur terug (want wintertijd start hier pas morgen) en dan om 5:30 in de bus naar StatenIsland alwaar we pas om 9:40 zullen starten in wave 1 van het oranje vak (hoe kan het ook anders). Als ik opzij kijk zie ik de loopschoenen met verse vette oranje veters, het 4-uur schema polsbandje, de drankflesjes & squeezies uitnodigend klaarliggen. Ik mis Eric - hij had hier moeten zijn - maar heb toch het gevoel dat hij morgen met ons zal lopen. Ik zal in ieder geval mijn stinkende best doen om onder de 4 uur te gaan zodat ik weet dat hij dat zeker had gedaan, immers een marathon telt alleen als ie onder de 4 uur is.
Ik check nog 1x of de iPod op scherp staat. Morgen zal ik in NY finishen met het de allerbeste finish-song die er is: MAAK ME GEK!
Michel
Vanmorgen hebben we nog even de stramheid uit de benen gelopen. Niet runnen maar gewoon joggen, even licht in het zweet dus. Ook even de officiele loop-broek uitgeprobeerd, met name of het unlimited-dreams embleem op ons derriere goed uitkomt. Gezien het aantal vrouwen dat verlekkerd omkeek ga ik ervan uit dat dat snor zit.
Daarna nog even de laatste shop-acties uitgevoerd en stukje 5th avenue gedaan met als resultaat een leuke horloge set voor de dochter, 2 Lonely planets en een inspirend boek van Soygal Rinpoche dat al een tijdje op mijn verlanglijst staat.
Aan het eind van de middag hebben we nog even een lekkere tussen-snurk gedaan en daarna kwam onze personal inspirator & verzorgster Niek met de pasta-penne a bolognaise.
Terwijl ik dit schrijf kijken we nog even naar de video van het parkoer, zodat we weten waar de volg-crew ons staat op te wachten (bij mile 16, na de brooklyn bridge, 3x links aan het begin van de 1st Avenue). Het filmpje duurt 7m 20, maar het komt aardig binnen. Die 42 km lijken toch wel erg lang. Enfin....
Morgenochtend gaan we om 5:00 opstaan met de klok 1 uur terug (want wintertijd start hier pas morgen) en dan om 5:30 in de bus naar StatenIsland alwaar we pas om 9:40 zullen starten in wave 1 van het oranje vak (hoe kan het ook anders). Als ik opzij kijk zie ik de loopschoenen met verse vette oranje veters, het 4-uur schema polsbandje, de drankflesjes & squeezies uitnodigend klaarliggen. Ik mis Eric - hij had hier moeten zijn - maar heb toch het gevoel dat hij morgen met ons zal lopen. Ik zal in ieder geval mijn stinkende best doen om onder de 4 uur te gaan zodat ik weet dat hij dat zeker had gedaan, immers een marathon telt alleen als ie onder de 4 uur is.
Ik check nog 1x of de iPod op scherp staat. Morgen zal ik in NY finishen met het de allerbeste finish-song die er is: MAAK ME GEK!
Michel
bijna!
Nog maar een kort nachtje en dan gaat het echt beginnen. Vanavond eerst nog even de 20e pasta van deze week naar binnen gewerkt en drie liter water. Toen even naar het vuurwerk wezen kijken bij de finish, helaas regen, maar wel mooi. Ing spaart kosten nog moeite bij deze marathon. De weersverwachting voor morgen is goed, het lijkt een graad of 13 te worden en droog, zou top zijn! Nog geen zenuwen, maar wel een spannend vooruitzicht om mijn eerste (en laatste?) marathon te gaan lopen. Helaas alles behalve fit, benieuwd hoe het gaat. Moet uiteraard wel onder de 4.15 gaan lopen, gaat toch om veel geld voor de stichting en daarvoor zijn we hier natuurlijk. Normaal best al een aardige opgave voor deze zware marathon voor een onervaren loper, zelfs geheel fit. Wat maakt het zwaar: om 4.30 opstaan, uren wachten bij de start totdat we uiteindelijk om 9.40 weg mogen en dan meteen 50 meter stijgen om met de brug van staten island af te gaan en daarna nog meerdere klimmen. Wel een mooie uitdaging en goed dat we een paar keer de brienenoordbrug hebben beklomen. Helaas ook regen bij het honkbal, hoopte nog even op tv de derde wedstrijd van de world series te zien met de new york yankees. Gelukkig wel op 10 netten american football. Over voetbal gesproken, morgenochtend voor de start natuurlijk ajax - fey volgen op de teletekst van de blackberry. Of ik of remco dus chagerijnig van start (gelijkspel dan maar?). Morgen weten we van alles de uitkomst, tot dan.
zaterdag 31 oktober 2009
Uitrusten, stapelen en andere voorbereidingen
Zaterdag 31 oktober, de dag voor marathonday. Wat doe je op zo'n dag? Wel het antwoord is simpel: niet veel. Alleen ben je daar best druk mee.....
De dag voor de marathon kent altijd een paar belangrijke kenmerken: veel rusten, veel koolhydraatrijk voedsel naar binnen werken ("stapelen"), veel drinken en zorgen dat je goed voorbereid bent voor de volgende dag.
Het begint na een goede nachtrust (belangrijk, want nachtrust is de nacht voor de marathon geen zekerheidje) met het ontbijt, in mijn geval 3 pannekoeken met veel stroop. Gezellig in een ontbijttentje waarvan NY er vele kent, uiteraard samen met Caroline en met RJ en The. Tijdens het ontbijt bespreken de dames de shopplannen, zien we buiten de eerste tekenen van Haloween (vandaag is het Haloween in NY), zien we Joost en Ingrid totaal verschillend van elkaar de drukke 9th Avenue oversteken en blikken we uiteraard vooruit op wat ons zoal te wachten staat. Vervolgens de taxi in om even naar de marathonbeurs te gaan voor het ophalen van het o zo belangrijke/begeerde startnummer. Wij, en met ons zo'n 42000 anderen uit zo'n 100 landen, hebben hem, echter ik las dat er 60000 mensen mis hebben gegrepen. Op de beurs uiteraard nog wat rond gekeken, wat shirts aangeschaft, de versneld afgespeelde video van het parcours bekeken en toen hadden we het wel weer gezien.
De dames vervolgens op naar Bloomingdales en de mannen op de relaxstand in de hotelkamer: krantje lezen, wat drinken, tukkie doen, eierkoek eten, wat drinken, naar de wc, tv kijken, banaantje eten, boekie lezen, wat drinken, muziekje luisteren, teletekst lezen (het schaatsen is weer begonnen), naar de wc en vervolgens met RJ wat gaan lunchen (pasta in een van de vele Italiaanse restaurants rond het hotel). Op de terugweg de bananenvoorraad aangevuld en nog wat chips gekocht om het zoutniveau op peil te houden waarna de middag opvallend veel gelijkenissen vertoont met het tweede deel van de morgen. Af en toe komt er een succesberichtje binnen vanuit Nederland, bijvoorbeeld van trotse papa Sander die er helaas niet bij kan zijn, van trainingsmaatje Onno en van veel andere familie, vrienden en hardloopmaatjes. Hartverwarmend en een goede afwisseling ten opzichte van de eierkoeken, pinda's, bananen en het water.
Wat verder belangrijk is deze middag is het klaarleggen van de spullen voor de grote dag: het opspelden van je nummer, het aanbrengen van de D-tag voor de tijdregistratie, de voeding en drank voor voor, tijdens en na de marathon, de buskaart en uiteraard de kleding. Dat laatste is uiteraard heel erg weersafhankelijk en dat maakt het niet makkelijk. De weersvoorspelling voor morgen varieert de laatste dagen namelijk nogal. Ik hoop echter dat het blijft zoals nu voorspelt: 6-15 graden, droog, weinig wind en een waterig zonnetje. Dat zou optimaal zijn, niet alleen voor ons maar ook voor die 2 miljoen mensen die doorgaans langs de kant staan bij deze grootste marathon van de wereld.
Zo kruipt de dag een beetje voort en krijgt het marathongevoel een impuls bij het doornemen van het officiele programmaboek. Hierin staat natuurlijk van alles: een welkom van de burgemeester, het hele programma (naast "onze" marathon voor amateurs is er ook een officiele wedstrijd voor mannen, vrouwen en rolstoelers), allerlei tips voor de lopers en toeschouwers, het parcours (we starten op Staten Island en gaan vervolgens door de wijken Brooklyn, Queens, The Bronx en Manhatten om vervolgens te finishen in het prachtige Central Park), een terugblik op voorgaande edities (met onder andere een foto van P Diddy die hier in 2003 liep toen ik ook meedeed), een beschrijving van de deelnemende topatleten en heel veel feiten (zo weet ik nu dat er 120 livebands langs het parcours staan, 1658 portable toilets in het startgebied zijn geplaatst dat er 2,3 miljoen bekertjes met drinken langs het parcours staan en dat het geel bijna 13 miljoen dollar kost). En o ja, ergens staat ook nog dat vannacht de klok een uur terug gaat. Niet onbelangrijk en wel zo prettig als je morgenochtend om half zes in de bus moet zitten (en dan te bedenken dat de start pas om 10 over half tien is....).
Inmiddels nadert de avond en gaan we alweer bijna eten. Normaal ben ik iemand die daarnaar uitziet maar op zo'n dag voor de marathon komt het eten zowat uit je oren. Maar goed, er zijn vervelendere dingen. Na het eten gaan we nog even een kijkje nemen bij het vuurwerk wat boven het finishgebied wordt ontstoken en dan kruip ik het bedje in.
Ik voel me goed (behoudens mijn rug die al sinds donderdag een zeurderig pijntje in zich heeft), heb er zin in en ben benieuwd. Benieuwd hoe het met de mijn teammaten (en dan vooral RJ) zal gaan, benieuwd hoe onze supporters deze dag gaan beleven, benieuwd welke avonturen we gaan beleven, benieuwd ook hoe NY deze keer zal zijn en benieuwd of ik de man met de hamer (hopelijk is ie alleen....) ga ontmoeten. De eindtijd boeit me niet want ik weet dat ik niet goed genoeg heb getraind voor een (voor mij) snelle tijd, dat het een zwaar parcours is, dat ik beloofd heb bij RJ te blijven en omdat ik hier voor een ander doel ben. Want dat laatste speelt hier toch wel veel in mijn gedachten....
Exact anderhalf jaar geleden sprak ik met Eric af morgen aan de start van de New York Marathon te staan, inmiddels is het zover en sta ik er morgen, alleen zonder Eric.... Het blijft de bizarre werkelijkheid en ik heb geen idee wat dat morgen met me doet. Uiteraard zijn er nu zijn broers, zijn vrienden, leven er in Nederland velen mee en is Nicole er "gewoon" bij. Toch is het vreemd en ik vraag me af of Eric er uberhaupt nog iets van mee krijgt. Een ding is zeker: ik zal morgen veel aan hem denken en als ik finish (daar ga ik wel vanuit) dan draag ik deze prestatie aan hem (en aan Nicole, Ties, Jurre en Mees) op, zorg ik dat er een medaille op zijn graf komt en hoop ik dat deze prestatie een bijdrage levert aan de toekomstige activiteiten van de Stichting Unlimited Dreams. De stichting die zal pogen dromen van anderen (mede) mogelijk te maken en daarmee zal trachten de levensfilosofie van Eric voort te zetten......
De dag voor de marathon kent altijd een paar belangrijke kenmerken: veel rusten, veel koolhydraatrijk voedsel naar binnen werken ("stapelen"), veel drinken en zorgen dat je goed voorbereid bent voor de volgende dag.
Het begint na een goede nachtrust (belangrijk, want nachtrust is de nacht voor de marathon geen zekerheidje) met het ontbijt, in mijn geval 3 pannekoeken met veel stroop. Gezellig in een ontbijttentje waarvan NY er vele kent, uiteraard samen met Caroline en met RJ en The. Tijdens het ontbijt bespreken de dames de shopplannen, zien we buiten de eerste tekenen van Haloween (vandaag is het Haloween in NY), zien we Joost en Ingrid totaal verschillend van elkaar de drukke 9th Avenue oversteken en blikken we uiteraard vooruit op wat ons zoal te wachten staat. Vervolgens de taxi in om even naar de marathonbeurs te gaan voor het ophalen van het o zo belangrijke/begeerde startnummer. Wij, en met ons zo'n 42000 anderen uit zo'n 100 landen, hebben hem, echter ik las dat er 60000 mensen mis hebben gegrepen. Op de beurs uiteraard nog wat rond gekeken, wat shirts aangeschaft, de versneld afgespeelde video van het parcours bekeken en toen hadden we het wel weer gezien.
De dames vervolgens op naar Bloomingdales en de mannen op de relaxstand in de hotelkamer: krantje lezen, wat drinken, tukkie doen, eierkoek eten, wat drinken, naar de wc, tv kijken, banaantje eten, boekie lezen, wat drinken, muziekje luisteren, teletekst lezen (het schaatsen is weer begonnen), naar de wc en vervolgens met RJ wat gaan lunchen (pasta in een van de vele Italiaanse restaurants rond het hotel). Op de terugweg de bananenvoorraad aangevuld en nog wat chips gekocht om het zoutniveau op peil te houden waarna de middag opvallend veel gelijkenissen vertoont met het tweede deel van de morgen. Af en toe komt er een succesberichtje binnen vanuit Nederland, bijvoorbeeld van trotse papa Sander die er helaas niet bij kan zijn, van trainingsmaatje Onno en van veel andere familie, vrienden en hardloopmaatjes. Hartverwarmend en een goede afwisseling ten opzichte van de eierkoeken, pinda's, bananen en het water.
Wat verder belangrijk is deze middag is het klaarleggen van de spullen voor de grote dag: het opspelden van je nummer, het aanbrengen van de D-tag voor de tijdregistratie, de voeding en drank voor voor, tijdens en na de marathon, de buskaart en uiteraard de kleding. Dat laatste is uiteraard heel erg weersafhankelijk en dat maakt het niet makkelijk. De weersvoorspelling voor morgen varieert de laatste dagen namelijk nogal. Ik hoop echter dat het blijft zoals nu voorspelt: 6-15 graden, droog, weinig wind en een waterig zonnetje. Dat zou optimaal zijn, niet alleen voor ons maar ook voor die 2 miljoen mensen die doorgaans langs de kant staan bij deze grootste marathon van de wereld.
Zo kruipt de dag een beetje voort en krijgt het marathongevoel een impuls bij het doornemen van het officiele programmaboek. Hierin staat natuurlijk van alles: een welkom van de burgemeester, het hele programma (naast "onze" marathon voor amateurs is er ook een officiele wedstrijd voor mannen, vrouwen en rolstoelers), allerlei tips voor de lopers en toeschouwers, het parcours (we starten op Staten Island en gaan vervolgens door de wijken Brooklyn, Queens, The Bronx en Manhatten om vervolgens te finishen in het prachtige Central Park), een terugblik op voorgaande edities (met onder andere een foto van P Diddy die hier in 2003 liep toen ik ook meedeed), een beschrijving van de deelnemende topatleten en heel veel feiten (zo weet ik nu dat er 120 livebands langs het parcours staan, 1658 portable toilets in het startgebied zijn geplaatst dat er 2,3 miljoen bekertjes met drinken langs het parcours staan en dat het geel bijna 13 miljoen dollar kost). En o ja, ergens staat ook nog dat vannacht de klok een uur terug gaat. Niet onbelangrijk en wel zo prettig als je morgenochtend om half zes in de bus moet zitten (en dan te bedenken dat de start pas om 10 over half tien is....).
Inmiddels nadert de avond en gaan we alweer bijna eten. Normaal ben ik iemand die daarnaar uitziet maar op zo'n dag voor de marathon komt het eten zowat uit je oren. Maar goed, er zijn vervelendere dingen. Na het eten gaan we nog even een kijkje nemen bij het vuurwerk wat boven het finishgebied wordt ontstoken en dan kruip ik het bedje in.
Ik voel me goed (behoudens mijn rug die al sinds donderdag een zeurderig pijntje in zich heeft), heb er zin in en ben benieuwd. Benieuwd hoe het met de mijn teammaten (en dan vooral RJ) zal gaan, benieuwd hoe onze supporters deze dag gaan beleven, benieuwd welke avonturen we gaan beleven, benieuwd ook hoe NY deze keer zal zijn en benieuwd of ik de man met de hamer (hopelijk is ie alleen....) ga ontmoeten. De eindtijd boeit me niet want ik weet dat ik niet goed genoeg heb getraind voor een (voor mij) snelle tijd, dat het een zwaar parcours is, dat ik beloofd heb bij RJ te blijven en omdat ik hier voor een ander doel ben. Want dat laatste speelt hier toch wel veel in mijn gedachten....
Exact anderhalf jaar geleden sprak ik met Eric af morgen aan de start van de New York Marathon te staan, inmiddels is het zover en sta ik er morgen, alleen zonder Eric.... Het blijft de bizarre werkelijkheid en ik heb geen idee wat dat morgen met me doet. Uiteraard zijn er nu zijn broers, zijn vrienden, leven er in Nederland velen mee en is Nicole er "gewoon" bij. Toch is het vreemd en ik vraag me af of Eric er uberhaupt nog iets van mee krijgt. Een ding is zeker: ik zal morgen veel aan hem denken en als ik finish (daar ga ik wel vanuit) dan draag ik deze prestatie aan hem (en aan Nicole, Ties, Jurre en Mees) op, zorg ik dat er een medaille op zijn graf komt en hoop ik dat deze prestatie een bijdrage levert aan de toekomstige activiteiten van de Stichting Unlimited Dreams. De stichting die zal pogen dromen van anderen (mede) mogelijk te maken en daarmee zal trachten de levensfilosofie van Eric voort te zetten......
Leiden
Het ultieme zaterdagochtend gevoel. Kop koffie en de dikke krant(en) lezend. Buiten schijnt het zonnetje. De Volkskrant besteedt uiteraard aandacht aan de NY marathon. Voor veel Nederlandse hardlopers is de marathon van New York, die morgen wordt gelopen, het ultieme doel. Het umlimited dreams team ligt waarschijnlijk nog op één oor. Morgen moeten zij voor dag en dauw op. Eric was graag met hen opgstaan! Succes jongens. PS: ondertussen leert Yara zonder zijwieltjes fietsen. Het lukt!
Jetlag
Je denkt dat je na zo'n eerste dag op dag twee wel gewend bent aan het tijdverschil. Wel, niks is minder waar in mijn geval....
De dag van vandaag begon met een gezamenlijke training in Central Park. Lekker vroeg op, waterig zonnetje, overal herfstbladeren en een grote groep Nederlandse hardlopers. Wat is Central Park dan mooi en wat komen de eerste marathongevoelens daar boven als je ziet dat de vlaggen er al hangen, de finisharea in gereedheid wordt gebracht, er steeds meer lopers komen en Michel zelfs tijdens zo'n onschuldige training over schema's praat. Leuk was ook dat Martien, Ingrid en Marij mee waren. Zondag zijn ze onze supporters maar vanmorgen hebben zij ook even aan het instituut New York Marathon geroken. Leuk!
Na de training heeft ieder de dag naar eigen wens verder ingevuld. Voor RJ, Theoline, Nicole, Caroline en mijzelf betekende dit een bezoek aan de Empire State Building. Nou, 86 etages is best hoog en het uitzicht is fantastisch maar om daar nou al die tijd voor in die vele rijen te staan...
Vervolgens lekker gelunched waarna Caroline en ik een fiets hebben gehuurd om eens even Central Park per fiets te verkennen. Absoluut de moeite waard want het park is prachtig, groot, gevarieerd en vol met mensen. We hebben ons dan ook niet verveeld. Zo zagen we dat de finisharea al bijna gereed is, hoe geluid- en beeldapparatuur wordt aangebracht, dat we zondag na de finish een appeltje krijgen en dat alle vlaggen van de deelnemende landen er inmiddels hingen. Moet prachtig zijn om op de tribune te zitten bij de finish echter om daar nou 1750 dollar voor te betalen.... We hebben nog even Strawberry Fields bezocht en hebben ons toen weer terug naar het hotel begeven. Hier ontmoetten we Marc en Marij met Joost en Ingrid, ook per fiets. Gelukkig konden ze weer rijden want onderweg, tijdens een stop bij Ground Zero, was van twee fietsen een compleet wiel ontvreemd. Ook een aparte ervaring.
Na een lekker Italiaans hapje hebben Caroline en ik ons naar de bioscoop begeven. This is It van Michael Jackson draait ook in de States en dat wilden wij wel zien. Ja, en dan merk je toch wel die jetlag: ik lag na 5 minuten al te pitten en Caroline heeft het niet veel langer volgehouden. Conclusie: we hebben ruim voor het einde Michael al gedag gezegd en lagen om 10 uur in bed. Daar had ik nog wel fut voor een blogbericht maar het duurt niet lang meer of ik lig in diepe rust.
Dan zitten er twee dagen op, twee dagen van genieten van New York want ook gisteren was met Madame Tussaud, veel wandelkilometers op Broadway en rond Ground Zero, een boottocht met de circle line en het door Nicole beschreven avondprogramma zeer de moeite waard. Morgen moet echter de knop om. Morgen staat in het teken van rust, veel drinken, koolhydraten stapelen, spullen klaarleggen en ontspannen. Morgen gaan we eindelijk horen welk schema Michel uiteindelijk voor zondag uit de kast haalt, gaan we horen of Tom definitief de griepverschijnselen achter zich heeft gehouden, hoe de klutsknieen van RJ hoe het doen, hoe de gebroeders Maas het dagje fietsen hebben verteerd en of de weersvoorspellingen onheilspellend blijven. Voor de dames zal het morgen wel een dagje winkelen worden of hebben ze dan ook last van een jetlag???
De dag van vandaag begon met een gezamenlijke training in Central Park. Lekker vroeg op, waterig zonnetje, overal herfstbladeren en een grote groep Nederlandse hardlopers. Wat is Central Park dan mooi en wat komen de eerste marathongevoelens daar boven als je ziet dat de vlaggen er al hangen, de finisharea in gereedheid wordt gebracht, er steeds meer lopers komen en Michel zelfs tijdens zo'n onschuldige training over schema's praat. Leuk was ook dat Martien, Ingrid en Marij mee waren. Zondag zijn ze onze supporters maar vanmorgen hebben zij ook even aan het instituut New York Marathon geroken. Leuk!
Na de training heeft ieder de dag naar eigen wens verder ingevuld. Voor RJ, Theoline, Nicole, Caroline en mijzelf betekende dit een bezoek aan de Empire State Building. Nou, 86 etages is best hoog en het uitzicht is fantastisch maar om daar nou al die tijd voor in die vele rijen te staan...
Vervolgens lekker gelunched waarna Caroline en ik een fiets hebben gehuurd om eens even Central Park per fiets te verkennen. Absoluut de moeite waard want het park is prachtig, groot, gevarieerd en vol met mensen. We hebben ons dan ook niet verveeld. Zo zagen we dat de finisharea al bijna gereed is, hoe geluid- en beeldapparatuur wordt aangebracht, dat we zondag na de finish een appeltje krijgen en dat alle vlaggen van de deelnemende landen er inmiddels hingen. Moet prachtig zijn om op de tribune te zitten bij de finish echter om daar nou 1750 dollar voor te betalen.... We hebben nog even Strawberry Fields bezocht en hebben ons toen weer terug naar het hotel begeven. Hier ontmoetten we Marc en Marij met Joost en Ingrid, ook per fiets. Gelukkig konden ze weer rijden want onderweg, tijdens een stop bij Ground Zero, was van twee fietsen een compleet wiel ontvreemd. Ook een aparte ervaring.
Na een lekker Italiaans hapje hebben Caroline en ik ons naar de bioscoop begeven. This is It van Michael Jackson draait ook in de States en dat wilden wij wel zien. Ja, en dan merk je toch wel die jetlag: ik lag na 5 minuten al te pitten en Caroline heeft het niet veel langer volgehouden. Conclusie: we hebben ruim voor het einde Michael al gedag gezegd en lagen om 10 uur in bed. Daar had ik nog wel fut voor een blogbericht maar het duurt niet lang meer of ik lig in diepe rust.
Dan zitten er twee dagen op, twee dagen van genieten van New York want ook gisteren was met Madame Tussaud, veel wandelkilometers op Broadway en rond Ground Zero, een boottocht met de circle line en het door Nicole beschreven avondprogramma zeer de moeite waard. Morgen moet echter de knop om. Morgen staat in het teken van rust, veel drinken, koolhydraten stapelen, spullen klaarleggen en ontspannen. Morgen gaan we eindelijk horen welk schema Michel uiteindelijk voor zondag uit de kast haalt, gaan we horen of Tom definitief de griepverschijnselen achter zich heeft gehouden, hoe de klutsknieen van RJ hoe het doen, hoe de gebroeders Maas het dagje fietsen hebben verteerd en of de weersvoorspellingen onheilspellend blijven. Voor de dames zal het morgen wel een dagje winkelen worden of hebben ze dan ook last van een jetlag???
vrijdag 30 oktober 2009
Startbewijzen en andere zaken
De eerste dag in NY zit er op voor het dreamteam. De ochtend begon voor de meeste deelnemers met het ophalen van de startbewijzen. Marc, Joost, Michel en Tom bezochten in de ochtend samen met Martien, Ingrid, Marij en Nicole de marathon Expo. Het was indrukwekkend om te zien hoe georganiseerd de Amerikanen dit soort immense processen kunnen managen. Binnen een mum van tijd wordt je via een drietal balies geleid, waar achtereenvolgens het inschrijfnummer wordt gecheckt, je daadwerkelijk je startbewijs overhandigd krijgt met de D-tag en je een wedstrijdshirt in jouw specifieke maat krijgt overhandigd (en dit dan dus 40.000 keer).
Na het kopen van "lucky" sokken, nieuwe trainingsoutfits, sportdranken en sportrepen was het tijd voor de verkenning van NYC. Enkele zijn op bezoek geweest bij Trespa om daar een Meet & Greet te hebben met Hans van Schoot Studio. Trespa heeft the European Design Managment Award at Dutch Design Week gewonnen.
Nicole heeft SOHO (met de gietijzeren gebouwen), Little Italy (waar er natuurlijk Pasta moest worden gestapeld), Chinatown (heerlijke kippen op een stokje) en Broadway (de artiesteningangen met de papparazi en fan) bezocht. Aan het begin van de avond heeft het voltallige team gegeten bij Gallagher's, een steakhouse met hele grote steaks. Bedienend personeel dat zo uit een scène van the godfather is afgeplukt en geen last heeft van het opschroeven van de AOW -leeftijd maakte het plaatje compleet.
Aansluitend hebben we genoten van de musical Mamma Mia in de Winter Garden Theatre.
Vrijdag 30 oktober zullen de lopers om 7 uur starten met een trainingsloop van 10 kilometer door het Central Park. Vroeg uit de veren voor de lopers, maar ook dat is training. Zondagochtend staat om 4.15 het pasta ontbijt klaar zodat de heren om 5 uur met de bus kunnen vertrekken naar het startpunt.
Tenslotte voor de oplettende lezer, Tom is na een goede nachtrust weer op de been. Het ziet er naar uit dat hij fit zal kunnen starten...
Na het kopen van "lucky" sokken, nieuwe trainingsoutfits, sportdranken en sportrepen was het tijd voor de verkenning van NYC. Enkele zijn op bezoek geweest bij Trespa om daar een Meet & Greet te hebben met Hans van Schoot Studio. Trespa heeft the European Design Managment Award at Dutch Design Week gewonnen.
Nicole heeft SOHO (met de gietijzeren gebouwen), Little Italy (waar er natuurlijk Pasta moest worden gestapeld), Chinatown (heerlijke kippen op een stokje) en Broadway (de artiesteningangen met de papparazi en fan) bezocht. Aan het begin van de avond heeft het voltallige team gegeten bij Gallagher's, een steakhouse met hele grote steaks. Bedienend personeel dat zo uit een scène van the godfather is afgeplukt en geen last heeft van het opschroeven van de AOW -leeftijd maakte het plaatje compleet.
Aansluitend hebben we genoten van de musical Mamma Mia in de Winter Garden Theatre.
Vrijdag 30 oktober zullen de lopers om 7 uur starten met een trainingsloop van 10 kilometer door het Central Park. Vroeg uit de veren voor de lopers, maar ook dat is training. Zondagochtend staat om 4.15 het pasta ontbijt klaar zodat de heren om 5 uur met de bus kunnen vertrekken naar het startpunt.
Tenslotte voor de oplettende lezer, Tom is na een goede nachtrust weer op de been. Het ziet er naar uit dat hij fit zal kunnen starten...
donderdag 29 oktober 2009
Het team is in NY
Na een vlucht van bijna 8 uur is het lopersteam op woensdag 28 oktober geland op JFK. Rond 19 uur (local time) stopte de bus bij het Holiday Inn Midtown, twee blocks van het Central park, waaruit het team de komende dagen de voorbereidingen zullen gaan treffen. Het is op dit moment donderdag 29 oktober 6.15 en vandaag zal in het teken staan van het ophalen van de startbewijzen. Samen met nog 40.000 andere lopers moeten ook onze renners deze persoonlijk gaan afhalen (samen met de D-tag, dat straks de tijd zal gaan registreren) op de New York City Health and Fitness Expo, de zogenaamde marathonbeurs. De stad NY is op dit moment niet alleen in de ban van Halloween maar ook van de NY marathon.
Het team is in goede conditie, met uitzonderlijk van Tom Verkuil, hij heeft gisteren sinds de vlucht een lichte griep onder de leden. Hij is direct na aankomst in het hotel in zijn bed gekropen. Gelukkig wordt het team begeleid door een arts en fysiotherapeut, dus we hebben onze eigen medische staf bij ons,die Tom hopelijk weer fit krijgen voor de start aanstaande zondag.
Vandaag zal het team naast het ophalen van de startbewijzen natuurlijk de stad NY gaan bekijken. In de avond staat een bezoek aan de musical Mama Mia op Broadway op het programma.
Het team is in goede conditie, met uitzonderlijk van Tom Verkuil, hij heeft gisteren sinds de vlucht een lichte griep onder de leden. Hij is direct na aankomst in het hotel in zijn bed gekropen. Gelukkig wordt het team begeleid door een arts en fysiotherapeut, dus we hebben onze eigen medische staf bij ons,die Tom hopelijk weer fit krijgen voor de start aanstaande zondag.
Vandaag zal het team naast het ophalen van de startbewijzen natuurlijk de stad NY gaan bekijken. In de avond staat een bezoek aan de musical Mama Mia op Broadway op het programma.
dinsdag 27 oktober 2009
Ruim 7500 euro toezegd!
De sponsorwerving loopt storm, vier dagen voor de start van de marathon van New York staat de teller op ruim 7500 euro. Als het hele team binnen 4 uur en 15 minuten loopt halen ze 10.000 euro op!
Alle donateurs: hartelijk dank voor jullie bijdrage. Wil je het lopersteam nog steunen voor
Alle donateurs: hartelijk dank voor jullie bijdrage. Wil je het lopersteam nog steunen voor
1 november aanstaande vul dan de flyer in of mail het bedrag en je gegevens
De koffers zijn gepakt, het team gaat vertrekken!
Woendagmiddag 28 oktober om 14.00 uur vliegt het dreamteam naar New York. Het team is er klaar voor, de supporters en het thuisfront ook. In de koffers zitten de felblauwe teamshirts met het unlimited dreams logo, zelfs de broeken zijn voorzien van een mooi logo (let vooral op de billen).
In New York gaat het team vrijdag 30 oktober meedoen aan een verkenningsloop cq. training door het Central Park. De laatste kilometers van deze training zijn gelijk aan de laatste kilometers van de New York marathon.
Zaterdag 31 oktober is er de Friendship Run, van vier kilometer van het gebouw van de United Nations naar het Central Park. De rest van de dag staat in het teken van rust. Want zoals Eric altijd riep: Rust is ook training.
Zondag 1 november vertrekt het team voor dag en dauw naar het startterrein Fort Wadsworth Omdat het gebied rondom Staten Island wordt afgesloten voor verkeer worden de lopers om 5.20 al opgehaald vanaf het hotel. Vervolgens begint waarschijnlijk het zwaarste deel van de voorbereiding, wachten: uren wachten.
Het team zal samen met 40.000 andere deelnemers vanaf 10 uur starten.
In New York gaat het team vrijdag 30 oktober meedoen aan een verkenningsloop cq. training door het Central Park. De laatste kilometers van deze training zijn gelijk aan de laatste kilometers van de New York marathon.
Zaterdag 31 oktober is er de Friendship Run, van vier kilometer van het gebouw van de United Nations naar het Central Park. De rest van de dag staat in het teken van rust. Want zoals Eric altijd riep: Rust is ook training.
Zondag 1 november vertrekt het team voor dag en dauw naar het startterrein Fort Wadsworth Omdat het gebied rondom Staten Island wordt afgesloten voor verkeer worden de lopers om 5.20 al opgehaald vanaf het hotel. Vervolgens begint waarschijnlijk het zwaarste deel van de voorbereiding, wachten: uren wachten.
Het team zal samen met 40.000 andere deelnemers vanaf 10 uur starten.
Stichting Unlimited Dreams officieel opgericht
Op 27 oktober zijn de statuten van de Stichting Unlimited Dreams bij de notaris gepasseerd. Dankzij de belangeloze inzet van Pels Rijcken & Droogleever Fortuijn is de oprichting van de stichting een feit. We willen Frank Oranje en Renske van der Goes-Lunneker hiervoor zeer hartelijk danken. En wensen het hardloopteam van PRDF ook veel succes met de marathon van New York!
woensdag 21 oktober 2009
Presentatie "dreamteam"
Op zondag 11 oktober was er een Meet & Greet in Oirschot.
Voor de start van de marathon van Eindhoven werd het team aan de wereldpers gepresenteerd.
Van links naar rechts: Robert Jan de Rek, Tom Verkuil, Joost Maas,
Michel Goedings, Remco Schoonderwoerd en Marc Maas
Het volledige team dat op 28 oktober naar NY vertrekt bestaat uit:
Van links naar rechts: Theoline en Robert Jan de Rek, Ingrid en Joost Maas, Nicole Maas,
Michel Goedings, Tom Verkuil, Martien de Bresser, Caroline Boereboom en Remco Schoonderwoerd, Marc en Marij Maas
Hieronder een foto van het team met alle supporters
Hieronder een foto van het team met alle supporters
dinsdag 13 oktober 2009
Sponsors gezocht!
Wij zijn gestart met de sponsorwerving voor het startkapitaal van Unlimited Dreams.
Je kunt hier de flyer downloaden.
Vul je sponsorbijdrage in voor de start van de maraton van New York en stuur deze (liefst) voor 1 november aanstaande naar de Stichting Unlimited Dreams of mail het formulier naar:
stichtingunlimiteddreams(at)gmail.com!
Wat kun je sponsoren?
Je kunt hier de flyer downloaden.
Vul je sponsorbijdrage in voor de start van de maraton van New York en stuur deze (liefst) voor 1 november aanstaande naar de Stichting Unlimited Dreams of mail het formulier naar:
stichtingunlimiteddreams(at)gmail.com!
Wat kun je sponsoren?
- een vast bedrag voor het Unlimited dream team;
- verdubbeling als het gehele team de marathon binnen 4 uur en 15 minuten uitloopt;
- wilt u op een andere manier doneren aan onze stichting neem dan contact met ons op.
zondag 11 oktober 2009
It's Renning man...
In de regen, bijgestaan door the weather girls met It's Raining men kijken deze jonge toeschouwers naar de hardlopers. Van achter naar voren: Lisanne, Veerle, Coen, Jurre, Mees en Marsha. De DJ liet het swingen en de drie oudste kinderen Robine, Jasmijn en Ties stonden met sponzen langs de weg te wachten op het Unlimted dream team!
11 oktober the final test: het team is er klaar voor U ook?
Het team is klaar voor NY! Vandaag liep het team haar laatste test voordat ze 28 oktober het vliegtuig in stappen naar NY. Ondanks de regen liepen ze allen een zeer goede tijd. joost liep met 1.38 zijn snelste tijd ooit. En ook Marc die pas zijn tweede officiele wedstrijd liep zette een mooie tijd neer van 1.55.
vrijdag 2 oktober 2009
Kom kijken op 11 oktober bij de marathon van Eindhoven
Op 11 oktober loopt het team de laatste wedstrijd voor de grote marathon van New York.
Het team zal om 14.15 aan de start verschijnen van de halve marathon van Eindhoven, supporters zijn van harte welkom!
Moedig nog eenmaal het team aan voordat ze naar New York vertrekken, alvast een sfeerimpressie van de marathon van Eindhoven:
http://www.youtube.com/watch?v=0qfKeWTFFYw
Het team zal om 14.15 aan de start verschijnen van de halve marathon van Eindhoven, supporters zijn van harte welkom!
Moedig nog eenmaal het team aan voordat ze naar New York vertrekken, alvast een sfeerimpressie van de marathon van Eindhoven:
http://www.youtube.com/watch?v=0qfKeWTFFYw
Haarlem halve marathon
Afgelopen zondag 27 september hebben Joost, Tom, Robert-Jan en Remco 21 kilometer gelopen door stad, bos en duin in Haarlem, Bloemendaal en Zandvoort.
Joost en Tom liepen de 21 kilometer in 1.46 respectievelijk 1.49 en Remco en Robert-Jan kwamen na 1.54 over de finish. De run was een van de laatste voorbereidingen op de marathon van New York.
zondag 6 september 2009
MSSN duinloop
Vanochtend om half tien verschenen Michel, Robert-Jan, Tom, Sander en Remco aan de start van de MSSN duinloop. MSSN staat voor Mazars (Accountants & Belastingadviseurs), Softpak (Shipping and Forwarding computerisation) en Schipper Noordam (Advocaten). Dit zijn de organisaties waaraan de drie organisatoren zijn verbonden.
Deze run van 30 km begint bij de Amsterdamse Waterleidingduinen (bos en heide) en ging door de duinen en over de boulevards van Noordwijk en Katwijk naar het eindpunt bij Wassenaarse Slag. Deze 30 kilometer was een goede training voor de marathon over 8 weken. Het team kwam binnen drie uur over de finish. Het team werd opgewacht door enkele supporters de vrouwen en kinderen van Robert-Jan en Tom, de kinderen van Remco en Nicole met haar jongens.
voor meer info zie ook:
http://www.rotterdamrunningambassadors.nl/index.php?page=161
Deze run van 30 km begint bij de Amsterdamse Waterleidingduinen (bos en heide) en ging door de duinen en over de boulevards van Noordwijk en Katwijk naar het eindpunt bij Wassenaarse Slag. Deze 30 kilometer was een goede training voor de marathon over 8 weken. Het team kwam binnen drie uur over de finish. Het team werd opgewacht door enkele supporters de vrouwen en kinderen van Robert-Jan en Tom, de kinderen van Remco en Nicole met haar jongens.
voor meer info zie ook:
http://www.rotterdamrunningambassadors.nl/index.php?page=161
zondag 30 augustus 2009
Training Kralingse Plas
Vlnr: Michel, Onno (gastloper), Sander, Remco, Robert Jan. Ties (supporter van het team), Joost, Tom en Marc
In juni was het team voor het eerst compleet op een gezamenlijke training. Omdat de lopers verspreid over Nederland wonen is het lastig om samen te trainen. Wel proberen ze maandelijks gezamenlijk te trainen of een wedstrijd te lopen.
- Marc Maas
- Joost Maas
- Michel Goedings
- Remco Schoonderwoerd
- Robert-Jan de Rek
- Tom Verkuil en
- Sander Boomman
Marc (50) is een vervent hockeyer en heeft sinds het najaar van 2008 voor het eerst een paar hardloopschoenen gekocht. De City Pier City was zijn eerste halve marathon ervaring ooit.
Joost (44) heeft diverse wedstrijden met Eric gelopen, als twee broers probeerde ze iedere wedstrijd elkaar de loef af te steken. De marathon van Eindhoven in oktober 2007 was de laatste wedstrijd die ze samen liepen.
Als vast trainingsmaatje heeft Michel (38) veruit de meeste kilometers samen met Eric gemaakt. Sinds 2002 liepen ze samen gemiddeld 2 avonden in de week door weer en wind. De meeste wedstrijden hebben ze samen gelopen. Nadat Michel vanuit Den Haag naar Brabant verhuisde werden de trainingen telefonisch doorgesproken maar bleven samen wedstrijden lopen.
Remco (37) die veel marathons (21 en 42 km) op zijn naam heeft staan, was degene waarmee Eric zijn eerste 10 kilometer liep. Na de businessrun van Rotterdam in 2002. was Eric direct verslaafd aan het hardlopen. Remco is ook degene geweest die als laatste met Eric heeft gelopen. Op onze vakantie in Tunesie hebben zij nog tweemaal de hardloopschoenen aangetrokken. Tijdens de laatste loop hebben ze gesproken over de marathon van New York in 2009. Remco is de grootste initiator achter deze New York sponsorloop.
Robert Jan (42) is sinds vorig jaar september met hardlopen begonnen. de City Pier City was zijn eerste halve marathon. Maar ondertussen kunnen ook de halve marathon van Leiden, de halve marathon van Nootdorp en de duinloop (30 km) op zijn lijstje worden gezet. Robert Jan en Eric waren naast collega's bij Mazars ook samen met onder andere Remco lid van de zogenaamde "Wannabees" : jonge partner aandeelhouders die elkaar ondersteunen in hun carrières.
Tom (41) was ook een trainingmaatje van Eric. Tom heeft ook al veel halve marathons gelopen en de Marathon van Rotterdam. Helaas heeft Tom nooit samen met Eric een wedstrijd gelopen.
Sander (35) heeft als collega enkele businessloop en andere wedstrijden met Eric gelopen. Ook liep Sander afgelopen voorjaar nog de hele marathon van Rotterdam. Sander zal echter niet aan de start van de marathon van New York verschijnen. Sander en zijn vrouw verwachten eind oktober hun eerste kindje.
zaterdag 29 augustus 2009
Marathon van Leiden, de tweede test!
Een kleine impressie van de halve Marathon van Leiden op 17 mei. Na de City Pier City van Den Haag de tweede test voor het lopersteam!
Sponsorloop voor de kinderen groot succes!
Op initiatief van Ties en zijn vriendje Marijn werd op vrijdag 3 juli een Sponsorloop voor kinderen georganiseerd. 16 deelnemers verschenen aan de start allen gesponsord door ouders of familieleden. Omdat per rondje afgerekend werd, was het zaak zoveel mogelijk rondjes te lopen. Met het warme weer geen gemakkelijke opgave. Maar onze helden hebben het zeer goed gedaan! Sommige deelnemers liepen zelfs 20 rondjes en Mees de jongste deelnemer van 2 jaar verbeterde zijn persoonlijk record met 6 rondjes. Na afloop ontvingen alle deelnemers een mooi diploma. Met deze actie is een bedrag van € 150 euro opgehaald een fantastische eerste bijdrage voor Unlimited Dreams!
Trainingsprogramma lopersteam Unlimited Dreams
Op 17 mei liep het team van Unlimited Dreams de halve marathon van Leiden als onderdeel van het trainingsschema.
Het gehele trainingprogramma kun je op deze blog downloaden
Van links naar rechts: Tom, Michel, Remco, Sander en Robert Jan (niet op de foto Marc en Joost)
vrijdag 19 juni 2009
'unlimited dreams' helpt jongeren uit Afrika om hun droom waar te maken!
Het is exact 1 jaar geleden dat Nicole Maas haar geweldige echtgenoot verloor.
Eric was een man met zijn hart op de goede plaats. Hij zette zich graag tot het uiterste in voor ondernemers die het lef hadden om te blijven dromen. Voor velen was hij de “dreamcatcher” met wiens hulp ondernemingswensen in vervulling gingen.
Nu Eric er niet meer is, wil Nicole met de oprichting van stichting 'Unlimited Dreams', zijn levensfilosofie in ere houden. De stichting heeft zich daarom ten doel gesteld om dromen van jonge en minder bedeelde Afrikanen, realiteit te maken.
Maar voordat Unlimited Dreams met haar dreamcatcher naar het Afrikaanse continent vertrekt, op zoek naar dromen die waargemaakt moeten worden, grijpen we de gelegenheid aan om tesamen met de kick-off van de stichting, een laatste grote droom van Eric in vervulling te laten gaan. Namelijk; het lopen van de mooiste marathon van de wereld - de New York City Marathon.
Het lopersteam bestaat uit 7 goede vrienden van Eric. En het supportersteam is uiteraard vele malen groter. We hopen dat jij ook steun wilt geven aan de verwezenlijking van deze prachtige droom. Voor iedereen die Eric een warm hart toe draagt, is het mogelijk om te participeren. We laten je graag weten hoe.
Eric was een man met zijn hart op de goede plaats. Hij zette zich graag tot het uiterste in voor ondernemers die het lef hadden om te blijven dromen. Voor velen was hij de “dreamcatcher” met wiens hulp ondernemingswensen in vervulling gingen.
Nu Eric er niet meer is, wil Nicole met de oprichting van stichting 'Unlimited Dreams', zijn levensfilosofie in ere houden. De stichting heeft zich daarom ten doel gesteld om dromen van jonge en minder bedeelde Afrikanen, realiteit te maken.
Maar voordat Unlimited Dreams met haar dreamcatcher naar het Afrikaanse continent vertrekt, op zoek naar dromen die waargemaakt moeten worden, grijpen we de gelegenheid aan om tesamen met de kick-off van de stichting, een laatste grote droom van Eric in vervulling te laten gaan. Namelijk; het lopen van de mooiste marathon van de wereld - de New York City Marathon.
Het lopersteam bestaat uit 7 goede vrienden van Eric. En het supportersteam is uiteraard vele malen groter. We hopen dat jij ook steun wilt geven aan de verwezenlijking van deze prachtige droom. Voor iedereen die Eric een warm hart toe draagt, is het mogelijk om te participeren. We laten je graag weten hoe.
Abonneren op:
Posts (Atom)
