Wat een dag!

Wat een dag. Als supportersgroep stonden wij om half 11, onder t genot van een stevige liveband, alle nederlandse lopers, of alle lopers die maar iets nederlands leken uit te stralen, aan te moedigen 26 km na de start.het weer zat mee en de sfeer en entourage schept een enorme band en geeft een echte kick onderling als supporters. Een voor een kwamen onze kanjers voorbij, allen nagenoeg geheel fris en fruitig.Vervolgens hurry up naar central park.de groep is inmiddels opgesplitst en Carolien en ik worden door een halve gare bejaarde taxichauffeur midden in central park gedropt waar we een superplek hebben en toevallig net RJ en Rem zien passeren. Ze zien er heel moe uit en hebben t op zijn zachts gezegd erg zwaar, ze gaan tot t uiterste dat is heel duidelijk, maar wat goed dat ze er bijna zijn. Daarna snel richting uitgang alwaar we de ene naar de andere loper moe en afgepeigerd central park uit zien komen.

Inmiddels zijn we een paar uur verder en kijk ik heel trots naast me en zie daar mijn kanjer RJ slapend onder de dekens.Wat zat hij stuk na de finish, kapotgelopen.Het was heftig, zeer emotioneel en deed gewoon ontzettend veel pijn.Wat een enorme prestatie van alle lopers, petje af en supertrots!!!Het doel is bereikt, echt gaaf.
Wat een dag.