Uitrusten, stapelen en andere voorbereidingen

Zaterdag 31 oktober, de dag voor marathonday. Wat doe je op zo'n dag? Wel het antwoord is simpel: niet veel. Alleen ben je daar best druk mee.....

De dag voor de marathon kent altijd een paar belangrijke kenmerken: veel rusten, veel koolhydraatrijk voedsel naar binnen werken ("stapelen"), veel drinken en zorgen dat je goed voorbereid bent voor de volgende dag.

Het begint na een goede nachtrust (belangrijk, want nachtrust is de nacht voor de marathon geen zekerheidje) met het ontbijt, in mijn geval 3 pannekoeken met veel stroop. Gezellig in een ontbijttentje waarvan NY er vele kent, uiteraard samen met Caroline en met RJ en The. Tijdens het ontbijt bespreken de dames de shopplannen, zien we buiten de eerste tekenen van Haloween (vandaag is het Haloween in NY), zien we Joost en Ingrid totaal verschillend van elkaar de drukke 9th Avenue oversteken en blikken we uiteraard vooruit op wat ons zoal te wachten staat. Vervolgens de taxi in om even naar de marathonbeurs te gaan voor het ophalen van het o zo belangrijke/begeerde startnummer. Wij, en met ons zo'n 42000 anderen uit zo'n 100 landen, hebben hem, echter ik las dat er 60000 mensen mis hebben gegrepen. Op de beurs uiteraard nog wat rond gekeken, wat shirts aangeschaft, de versneld afgespeelde video van het parcours bekeken en toen hadden we het wel weer gezien.

De dames vervolgens op naar Bloomingdales en de mannen op de relaxstand in de hotelkamer: krantje lezen, wat drinken, tukkie doen, eierkoek eten, wat drinken, naar de wc, tv kijken, banaantje eten, boekie lezen, wat drinken, muziekje luisteren, teletekst lezen (het schaatsen is weer begonnen), naar de wc en vervolgens met RJ wat gaan lunchen (pasta in een van de vele Italiaanse restaurants rond het hotel). Op de terugweg de bananenvoorraad aangevuld en nog wat chips gekocht om het zoutniveau op peil te houden waarna de middag opvallend veel gelijkenissen vertoont met het tweede deel van de morgen. Af en toe komt er een succesberichtje binnen vanuit Nederland, bijvoorbeeld van trotse papa Sander die er helaas niet bij kan zijn, van trainingsmaatje Onno en van veel andere familie, vrienden en hardloopmaatjes. Hartverwarmend en een goede afwisseling ten opzichte van de eierkoeken, pinda's, bananen en het water.

Wat verder belangrijk is deze middag is het klaarleggen van de spullen voor de grote dag: het opspelden van je nummer, het aanbrengen van de D-tag voor de tijdregistratie, de voeding en drank voor voor, tijdens en na de marathon, de buskaart en uiteraard de kleding. Dat laatste is uiteraard heel erg weersafhankelijk en dat maakt het niet makkelijk. De weersvoorspelling voor morgen varieert de laatste dagen namelijk nogal. Ik hoop echter dat het blijft zoals nu voorspelt: 6-15 graden, droog, weinig wind en een waterig zonnetje. Dat zou optimaal zijn, niet alleen voor ons maar ook voor die 2 miljoen mensen die doorgaans langs de kant staan bij deze grootste marathon van de wereld.

Zo kruipt de dag een beetje voort en krijgt het marathongevoel een impuls bij het doornemen van het officiele programmaboek. Hierin staat natuurlijk van alles: een welkom van de burgemeester, het hele programma (naast "onze" marathon voor amateurs is er ook een officiele wedstrijd voor mannen, vrouwen en rolstoelers), allerlei tips voor de lopers en toeschouwers, het parcours (we starten op Staten Island en gaan vervolgens door de wijken Brooklyn, Queens, The Bronx en Manhatten om vervolgens te finishen in het prachtige Central Park), een terugblik op voorgaande edities (met onder andere een foto van P Diddy die hier in 2003 liep toen ik ook meedeed), een beschrijving van de deelnemende topatleten en heel veel feiten (zo weet ik nu dat er 120 livebands langs het parcours staan, 1658 portable toilets in het startgebied zijn geplaatst dat er 2,3 miljoen bekertjes met drinken langs het parcours staan en dat het geel bijna 13 miljoen dollar kost). En o ja, ergens staat ook nog dat vannacht de klok een uur terug gaat. Niet onbelangrijk en wel zo prettig als je morgenochtend om half zes in de bus moet zitten (en dan te bedenken dat de start pas om 10 over half tien is....).

Inmiddels nadert de avond en gaan we alweer bijna eten. Normaal ben ik iemand die daarnaar uitziet maar op zo'n dag voor de marathon komt het eten zowat uit je oren. Maar goed, er zijn vervelendere dingen. Na het eten gaan we nog even een kijkje nemen bij het vuurwerk wat boven het finishgebied wordt ontstoken en dan kruip ik het bedje in.

Ik voel me goed (behoudens mijn rug die al sinds donderdag een zeurderig pijntje in zich heeft), heb er zin in en ben benieuwd. Benieuwd hoe het met de mijn teammaten (en dan vooral RJ) zal gaan, benieuwd hoe onze supporters deze dag gaan beleven, benieuwd welke avonturen we gaan beleven, benieuwd ook hoe NY deze keer zal zijn en benieuwd of ik de man met de hamer (hopelijk is ie alleen....) ga ontmoeten. De eindtijd boeit me niet want ik weet dat ik niet goed genoeg heb getraind voor een (voor mij) snelle tijd, dat het een zwaar parcours is, dat ik beloofd heb bij RJ te blijven en omdat ik hier voor een ander doel ben. Want dat laatste speelt hier toch wel veel in mijn gedachten....

Exact anderhalf jaar geleden sprak ik met Eric af morgen aan de start van de New York Marathon te staan, inmiddels is het zover en sta ik er morgen, alleen zonder Eric.... Het blijft de bizarre werkelijkheid en ik heb geen idee wat dat morgen met me doet. Uiteraard zijn er nu zijn broers, zijn vrienden, leven er in Nederland velen mee en is Nicole er "gewoon" bij. Toch is het vreemd en ik vraag me af of Eric er uberhaupt nog iets van mee krijgt. Een ding is zeker: ik zal morgen veel aan hem denken en als ik finish (daar ga ik wel vanuit) dan draag ik deze prestatie aan hem (en aan Nicole, Ties, Jurre en Mees) op, zorg ik dat er een medaille op zijn graf komt en hoop ik dat deze prestatie een bijdrage levert aan de toekomstige activiteiten van de Stichting Unlimited Dreams. De stichting die zal pogen dromen van anderen (mede) mogelijk te maken en daarmee zal trachten de levensfilosofie van Eric voort te zetten......