Uitrusten, stapelen en andere voorbereidingen

Zaterdag 31 oktober, de dag voor marathonday. Wat doe je op zo'n dag? Wel het antwoord is simpel: niet veel. Alleen ben je daar best druk mee.....

De dag voor de marathon kent altijd een paar belangrijke kenmerken: veel rusten, veel koolhydraatrijk voedsel naar binnen werken ("stapelen"), veel drinken en zorgen dat je goed voorbereid bent voor de volgende dag.

Het begint na een goede nachtrust (belangrijk, want nachtrust is de nacht voor de marathon geen zekerheidje) met het ontbijt, in mijn geval 3 pannekoeken met veel stroop. Gezellig in een ontbijttentje waarvan NY er vele kent, uiteraard samen met Caroline en met RJ en The. Tijdens het ontbijt bespreken de dames de shopplannen, zien we buiten de eerste tekenen van Haloween (vandaag is het Haloween in NY), zien we Joost en Ingrid totaal verschillend van elkaar de drukke 9th Avenue oversteken en blikken we uiteraard vooruit op wat ons zoal te wachten staat. Vervolgens de taxi in om even naar de marathonbeurs te gaan voor het ophalen van het o zo belangrijke/begeerde startnummer. Wij, en met ons zo'n 42000 anderen uit zo'n 100 landen, hebben hem, echter ik las dat er 60000 mensen mis hebben gegrepen. Op de beurs uiteraard nog wat rond gekeken, wat shirts aangeschaft, de versneld afgespeelde video van het parcours bekeken en toen hadden we het wel weer gezien.

De dames vervolgens op naar Bloomingdales en de mannen op de relaxstand in de hotelkamer: krantje lezen, wat drinken, tukkie doen, eierkoek eten, wat drinken, naar de wc, tv kijken, banaantje eten, boekie lezen, wat drinken, muziekje luisteren, teletekst lezen (het schaatsen is weer begonnen), naar de wc en vervolgens met RJ wat gaan lunchen (pasta in een van de vele Italiaanse restaurants rond het hotel). Op de terugweg de bananenvoorraad aangevuld en nog wat chips gekocht om het zoutniveau op peil te houden waarna de middag opvallend veel gelijkenissen vertoont met het tweede deel van de morgen. Af en toe komt er een succesberichtje binnen vanuit Nederland, bijvoorbeeld van trotse papa Sander die er helaas niet bij kan zijn, van trainingsmaatje Onno en van veel andere familie, vrienden en hardloopmaatjes. Hartverwarmend en een goede afwisseling ten opzichte van de eierkoeken, pinda's, bananen en het water.

Wat verder belangrijk is deze middag is het klaarleggen van de spullen voor de grote dag: het opspelden van je nummer, het aanbrengen van de D-tag voor de tijdregistratie, de voeding en drank voor voor, tijdens en na de marathon, de buskaart en uiteraard de kleding. Dat laatste is uiteraard heel erg weersafhankelijk en dat maakt het niet makkelijk. De weersvoorspelling voor morgen varieert de laatste dagen namelijk nogal. Ik hoop echter dat het blijft zoals nu voorspelt: 6-15 graden, droog, weinig wind en een waterig zonnetje. Dat zou optimaal zijn, niet alleen voor ons maar ook voor die 2 miljoen mensen die doorgaans langs de kant staan bij deze grootste marathon van de wereld.

Zo kruipt de dag een beetje voort en krijgt het marathongevoel een impuls bij het doornemen van het officiele programmaboek. Hierin staat natuurlijk van alles: een welkom van de burgemeester, het hele programma (naast "onze" marathon voor amateurs is er ook een officiele wedstrijd voor mannen, vrouwen en rolstoelers), allerlei tips voor de lopers en toeschouwers, het parcours (we starten op Staten Island en gaan vervolgens door de wijken Brooklyn, Queens, The Bronx en Manhatten om vervolgens te finishen in het prachtige Central Park), een terugblik op voorgaande edities (met onder andere een foto van P Diddy die hier in 2003 liep toen ik ook meedeed), een beschrijving van de deelnemende topatleten en heel veel feiten (zo weet ik nu dat er 120 livebands langs het parcours staan, 1658 portable toilets in het startgebied zijn geplaatst dat er 2,3 miljoen bekertjes met drinken langs het parcours staan en dat het geel bijna 13 miljoen dollar kost). En o ja, ergens staat ook nog dat vannacht de klok een uur terug gaat. Niet onbelangrijk en wel zo prettig als je morgenochtend om half zes in de bus moet zitten (en dan te bedenken dat de start pas om 10 over half tien is....).

Inmiddels nadert de avond en gaan we alweer bijna eten. Normaal ben ik iemand die daarnaar uitziet maar op zo'n dag voor de marathon komt het eten zowat uit je oren. Maar goed, er zijn vervelendere dingen. Na het eten gaan we nog even een kijkje nemen bij het vuurwerk wat boven het finishgebied wordt ontstoken en dan kruip ik het bedje in.

Ik voel me goed (behoudens mijn rug die al sinds donderdag een zeurderig pijntje in zich heeft), heb er zin in en ben benieuwd. Benieuwd hoe het met de mijn teammaten (en dan vooral RJ) zal gaan, benieuwd hoe onze supporters deze dag gaan beleven, benieuwd welke avonturen we gaan beleven, benieuwd ook hoe NY deze keer zal zijn en benieuwd of ik de man met de hamer (hopelijk is ie alleen....) ga ontmoeten. De eindtijd boeit me niet want ik weet dat ik niet goed genoeg heb getraind voor een (voor mij) snelle tijd, dat het een zwaar parcours is, dat ik beloofd heb bij RJ te blijven en omdat ik hier voor een ander doel ben. Want dat laatste speelt hier toch wel veel in mijn gedachten....

Exact anderhalf jaar geleden sprak ik met Eric af morgen aan de start van de New York Marathon te staan, inmiddels is het zover en sta ik er morgen, alleen zonder Eric.... Het blijft de bizarre werkelijkheid en ik heb geen idee wat dat morgen met me doet. Uiteraard zijn er nu zijn broers, zijn vrienden, leven er in Nederland velen mee en is Nicole er "gewoon" bij. Toch is het vreemd en ik vraag me af of Eric er uberhaupt nog iets van mee krijgt. Een ding is zeker: ik zal morgen veel aan hem denken en als ik finish (daar ga ik wel vanuit) dan draag ik deze prestatie aan hem (en aan Nicole, Ties, Jurre en Mees) op, zorg ik dat er een medaille op zijn graf komt en hoop ik dat deze prestatie een bijdrage levert aan de toekomstige activiteiten van de Stichting Unlimited Dreams. De stichting die zal pogen dromen van anderen (mede) mogelijk te maken en daarmee zal trachten de levensfilosofie van Eric voort te zetten......

Leiden

Het ultieme zaterdagochtend gevoel. Kop koffie en de dikke krant(en) lezend. Buiten schijnt het zonnetje. De Volkskrant besteedt uiteraard aandacht aan de NY marathon. Voor veel Nederlandse hardlopers is de marathon van New York, die morgen wordt gelopen, het ultieme doel. Het umlimited dreams team ligt waarschijnlijk nog op één oor. Morgen moeten zij voor dag en dauw op. Eric was graag met hen opgstaan! Succes jongens. PS: ondertussen leert Yara zonder zijwieltjes fietsen. Het lukt!

Jetlag

Je denkt dat je na zo'n eerste dag op dag twee wel gewend bent aan het tijdverschil. Wel, niks is minder waar in mijn geval....
De dag van vandaag begon met een gezamenlijke training in Central Park. Lekker vroeg op, waterig zonnetje, overal herfstbladeren en een grote groep Nederlandse hardlopers. Wat is Central Park dan mooi en wat komen de eerste marathongevoelens daar boven als je ziet dat de vlaggen er al hangen, de finisharea in gereedheid wordt gebracht, er steeds meer lopers komen en Michel zelfs tijdens zo'n onschuldige training over schema's praat. Leuk was ook dat Martien, Ingrid en Marij mee waren. Zondag zijn ze onze supporters maar vanmorgen hebben zij ook even aan het instituut New York Marathon geroken. Leuk!
Na de training heeft ieder de dag naar eigen wens verder ingevuld. Voor RJ, Theoline, Nicole, Caroline en mijzelf betekende dit een bezoek aan de Empire State Building. Nou, 86 etages is best hoog en het uitzicht is fantastisch maar om daar nou al die tijd voor in die vele rijen te staan...
Vervolgens lekker gelunched waarna Caroline en ik een fiets hebben gehuurd om eens even Central Park per fiets te verkennen. Absoluut de moeite waard want het park is prachtig, groot, gevarieerd en vol met mensen. We hebben ons dan ook niet verveeld. Zo zagen we dat de finisharea al bijna gereed is, hoe geluid- en beeldapparatuur wordt aangebracht, dat we zondag na de finish een appeltje krijgen en dat alle vlaggen van de deelnemende landen er inmiddels hingen. Moet prachtig zijn om op de tribune te zitten bij de finish echter om daar nou 1750 dollar voor te betalen.... We hebben nog even Strawberry Fields bezocht en hebben ons toen weer terug naar het hotel begeven. Hier ontmoetten we Marc en Marij met Joost en Ingrid, ook per fiets. Gelukkig konden ze weer rijden want onderweg, tijdens een stop bij Ground Zero, was van twee fietsen een compleet wiel ontvreemd. Ook een aparte ervaring.
Na een lekker Italiaans hapje hebben Caroline en ik ons naar de bioscoop begeven. This is It van Michael Jackson draait ook in de States en dat wilden wij wel zien. Ja, en dan merk je toch wel die jetlag: ik lag na 5 minuten al te pitten en Caroline heeft het niet veel langer volgehouden. Conclusie: we hebben ruim voor het einde Michael al gedag gezegd en lagen om 10 uur in bed. Daar had ik nog wel fut voor een blogbericht maar het duurt niet lang meer of ik lig in diepe rust.
Dan zitten er twee dagen op, twee dagen van genieten van New York want ook gisteren was met Madame Tussaud, veel wandelkilometers op Broadway en rond Ground Zero, een boottocht met de circle line en het door Nicole beschreven avondprogramma zeer de moeite waard. Morgen moet echter de knop om. Morgen staat in het teken van rust, veel drinken, koolhydraten stapelen, spullen klaarleggen en ontspannen. Morgen gaan we eindelijk horen welk schema Michel uiteindelijk voor zondag uit de kast haalt, gaan we horen of Tom definitief de griepverschijnselen achter zich heeft gehouden, hoe de klutsknieen van RJ hoe het doen, hoe de gebroeders Maas het dagje fietsen hebben verteerd en of de weersvoorspellingen onheilspellend blijven. Voor de dames zal het morgen wel een dagje winkelen worden of hebben ze dan ook last van een jetlag???

Startbewijzen en andere zaken

De eerste dag in NY zit er op voor het dreamteam. De ochtend begon voor de meeste deelnemers met het ophalen van de startbewijzen. Marc, Joost, Michel en Tom bezochten in de ochtend samen met Martien, Ingrid, Marij en Nicole de marathon Expo. Het was indrukwekkend om te zien hoe georganiseerd de Amerikanen dit soort immense processen kunnen managen. Binnen een mum van tijd wordt je via een drietal balies geleid, waar achtereenvolgens het inschrijfnummer wordt gecheckt, je daadwerkelijk je startbewijs overhandigd krijgt met de D-tag en je een wedstrijdshirt in jouw specifieke maat krijgt overhandigd (en dit dan dus 40.000 keer).

Na het kopen van "lucky" sokken, nieuwe trainingsoutfits, sportdranken en sportrepen was het tijd voor de verkenning van NYC. Enkele zijn op bezoek geweest bij Trespa om daar een Meet & Greet te hebben met Hans van Schoot Studio. Trespa heeft the European Design Managment Award at Dutch Design Week gewonnen.

Nicole heeft SOHO (met de gietijzeren gebouwen), Little Italy (waar er natuurlijk Pasta moest worden gestapeld), Chinatown (heerlijke kippen op een stokje) en Broadway (de artiesteningangen met de papparazi en fan) bezocht. Aan het begin van de avond heeft het voltallige team gegeten bij Gallagher's, een steakhouse met hele grote steaks. Bedienend personeel dat zo uit een scène van the godfather is afgeplukt en geen last heeft van het opschroeven van de AOW -leeftijd maakte het plaatje compleet.
Aansluitend hebben we genoten van de musical Mamma Mia in de Winter Garden Theatre.

Vrijdag 30 oktober zullen de lopers om 7 uur starten met een trainingsloop van 10 kilometer door het Central Park. Vroeg uit de veren voor de lopers, maar ook dat is training. Zondagochtend staat om 4.15 het pasta ontbijt klaar zodat de heren om 5 uur met de bus kunnen vertrekken naar het startpunt.

Tenslotte voor de oplettende lezer, Tom is na een goede nachtrust weer op de been. Het ziet er naar uit dat hij fit zal kunnen starten...

Het team is in NY

Na een vlucht van bijna 8 uur is het lopersteam op woensdag 28 oktober geland op JFK. Rond 19 uur (local time) stopte de bus bij het Holiday Inn Midtown, twee blocks van het Central park, waaruit het team de komende dagen de voorbereidingen zullen gaan treffen. Het is op dit moment donderdag 29 oktober 6.15 en vandaag zal in het teken staan van het ophalen van de startbewijzen. Samen met nog 40.000 andere lopers moeten ook onze renners deze persoonlijk gaan afhalen (samen met de D-tag, dat straks de tijd zal gaan registreren) op de New York City Health and Fitness Expo, de zogenaamde marathonbeurs. De stad NY is op dit moment niet alleen in de ban van Halloween maar ook van de NY marathon.

Het team is in goede conditie, met uitzonderlijk van Tom Verkuil, hij heeft gisteren sinds de vlucht een lichte griep onder de leden. Hij is direct na aankomst in het hotel in zijn bed gekropen. Gelukkig wordt het team begeleid door een arts en fysiotherapeut, dus we hebben onze eigen medische staf bij ons,die Tom hopelijk weer fit krijgen voor de start aanstaande zondag.

Vandaag zal het team naast het ophalen van de startbewijzen natuurlijk de stad NY gaan bekijken. In de avond staat een bezoek aan de musical Mama Mia op Broadway op het programma.

Ruim 7500 euro toezegd!

De sponsorwerving loopt storm, vier dagen voor de start van de marathon van New York staat de teller op ruim 7500 euro. Als het hele team binnen 4 uur en 15 minuten loopt halen ze 10.000 euro op!

Alle donateurs: hartelijk dank voor jullie bijdrage. Wil je het lopersteam nog steunen voor

1 november aanstaande vul dan de flyer in of mail het bedrag en je gegevens

naar stichtingunlimiteddreams@gmail.com.

De koffers zijn gepakt, het team gaat vertrekken!

Woendagmiddag 28 oktober om 14.00 uur vliegt het dreamteam naar New York. Het team is er klaar voor, de supporters en het thuisfront ook. In de koffers zitten de felblauwe teamshirts met het unlimited dreams logo, zelfs de broeken zijn voorzien van een mooi logo (let vooral op de billen).

In New York gaat het team vrijdag 30 oktober meedoen aan een verkenningsloop cq. training door het Central Park. De laatste kilometers van deze training zijn gelijk aan de laatste kilometers van de New York marathon.

Zaterdag 31 oktober is er de Friendship Run, van vier kilometer van het gebouw van de United Nations naar het Central Park. De rest van de dag staat in het teken van rust. Want zoals Eric altijd riep: Rust is ook training.

Zondag 1 november vertrekt het team voor dag en dauw naar het startterrein Fort Wadsworth Omdat het gebied rondom Staten Island wordt afgesloten voor verkeer worden de lopers om 5.20 al opgehaald vanaf het hotel. Vervolgens begint waarschijnlijk het zwaarste deel van de voorbereiding, wachten: uren wachten.

Het team zal samen met 40.000 andere deelnemers vanaf 10 uur starten.

Stichting Unlimited Dreams officieel opgericht

Op 27 oktober zijn de statuten van de Stichting Unlimited Dreams bij de notaris gepasseerd. Dankzij de belangeloze inzet van Pels Rijcken & Droogleever Fortuijn is de oprichting van de stichting een feit. We willen Frank Oranje en Renske van der Goes-Lunneker hiervoor zeer hartelijk danken. En wensen het hardloopteam van PRDF ook veel succes met de marathon van New York!